Nazwa
Wielkopolska Fabryka Instrumentów Muzycznych
Adres
Bydgoszcz
Bydgoszcz
Data powstania
1906
Data zakończenia
1971
Opis
Wielkopolska Fabryka Instrumentów Muzycznych w Bydgoszczy Pierwszy polski zakład produkcji instrumentów muzycznych, w tym głównie dętych, uruchomił w Bydgoszczy Julian Gustaw Kielbich W roku 1906 Kielbich przeniósł się do Bydgoszczy i zamieszkał przy ulicy Granicznej 12. Następnie objął kierownictwo warsztatu instrumentów muzycznych w firmie Carla Voita przy ul. Dworcowej, a przy ul. Granicznej prowadził mały warsztat naprawy instrumentów dętych. W roku 1911 posiadał własny zakład przy ul. Łokietka 20. Przeniósł go w roku 1914 na ul. Królowej Jadwigi 16 (obecnie nr 21). Przy produkcji instrumentów smyczkowych, szarpanych, dętych blaszanych i drewnianych pracowało 14 osób. Był to wówczas jedyny taki zakład w Bydgoszczy i Wielkopolsce. Od roku 1920 firma istniała pod nazwą Pierwsza Wielkopolska Fabryka Instrumentów Muzycznych`. Produkowano instrumenty doskonałej jakości, które cieszyły się uznaniem w całej Polsce. Zaopatrywano w nie wiele orkiestr wojskowych i cywilnych. Klientami byli również Niemcy, Czesi, Węgrzy i zapewne także muzycy oraz zespoły muzyczne innych państw. Firma Juliana Kielbicha zdobyła wiele nagród i dyplomów, a w roku 1929, na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu przyznano jej Mały medal złoty` za jakość i wygląd instrumentów dętych drewnianych. W czasie okupacji niemieckiej fabryka była pod komisarycznym zarządem Brunona Sommerfelda. W tym zakładzie nadal pracował Jan Kielbich, współpracując z fabryką i hurtownią artykułów muzycznych Otto Schlüslera w miejscowości Markneukirchen. Po II wojnie światowej Jan Kielbich nadal prowadził fabrykę, która w roku 1948 uległa likwidacji. Bydgoska Fabryka Akordeonów, założona po II wojnie światowej, przez wiele lat produkowała akordeony projektu Juliana Kielbicha. Po likwidacji fabryki - Jan Kilebich prowadził warsztat naprawy instrumnetów do 1971.
wg. R. Kuczma, Wielkopolska Fabryka Instrumentów muzycznych w Bydgoszcz, ZN 15, AM Bydgoszcz 2002. s. 93
