OSOBY

Imię

Stanisław

Nazwisko

Gałoński

Miejsce urodzenia

Ostrawczyk

Biografia

Gałoński Stanisław  -  dyrygent, pierwszy kierownik artystyczny „Capelli Bydgostiensis” w latach 1961-1970. Urodził się w 1930 r. we wsi Ostrawczyk [dziś – Ukraina]. Takl wspomina swoje dzieciństwo: Dziadek, jedyny muzyk w rodzinie, grywał po weselach. Mając kilka lat, otrzymałem od ojca skrzypeczki, a jeden muzyk ze wsi nauczył mnie grania z nut. Jednak bardziej fascynowałem się klawiaturą kościelnej fisharmonii. Jako ministrant miałem dostęp do tego instrumentu. Kiedy nasz organista uciekł przed zsyłką, zaproponowałem proboszczowi, że go zastąpię. Początkowo nie potraktował tej propozycji  poważnie, ale po tygodniu byłem już kościelnym organistą, mając dwanaście lat.

Mając w 1948 r., Gałoński przyjechał do Krakowa. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim [1949-1953], a potem dyrygenturę u W. Krzemieńskiego i B. Wodiczki w PWSM w Krakowie. Dyplom uzyskał w 1955 r. Związany z krakowskim środowiskiem muzycznym, pracował początkowo jako organista, a potem jako dyrygent chóru miejscowej filharmonii [1955-1958]. W latach 1958-1961 kierował chórem Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie.

Z tym bagażem doświadczeń przyjął propozycję A.Szwalbego i podjął się stworzenia w Bydgoszczy zespołu specjalizującego się w prezentowaniu muzyki dawnej. Jako rzetelny muzyk, wrażliwy artysta i utalentowany pedagog z wielkim entuzjazmem zabrał się do pracy. W 1962 r, jako stypendysta rządu włoskiego przebywał przez kilka tygodni we Włoszech, gdzie zetknął się z renomowanymi zespołami wykonującymi muzykę wieków minionych. Efekty tej międzynarodowej  konfrontacji nie dały na siebie długo czekać.

Krytyka jednogłośnie podkreślała, że Gałoński ma własne, twórcze podejście do muzyki dawnej i w wielu działaniach jest prawdziwym prekursorem, jako pierwszy w Polsce wprowadził solowy śpiew kontratenorowy i grę na niektórych dawnych instrumentach.

W 1970 roku przekazał prowadzenie zespołu swemu asystentowi Włodzimierzowi Szymańskiemu. Powrócił do Krakowa. Tam, wykorzystując swoje bydgoskie doświadczenia, zorganizował i z powodzeniem prowadzi „Capellę Cracoviensis”.