Imię
Stefan
Nazwisko
Śledziński
Miejsce urodzenia
Żytomierz
Tytuł akademicki
prof.
Biografia
Stefan Śledziński - dyrygent, muzykolog, pedagog i organizator życia muzycznego, urodził się w Żytomierzu 1897 roku. Kształcił się w Warszawie w Liceum Muzycznym L. Marczewskiego. W Konserwatorium Warszawskim ukończył dyrygenturę w klasie Henryka Melcera (1924), muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (doktorat 1932). Ożywioną działalność dyrygencką rozpoczął natychmiast po studiach, m.in. 1925-27 dyrygował Wileńską Orkiestrą Symfoniczną, w Operze Wileńskiej przygotował muzycznie oryginalną 2-aktową wersję "Halki" Stanisława Moniuszki, dyrygował Operą Objazdową "Reduty Wileńskiej". W tych latach był w Wilnie kapelmistrzem orkiestry 1 PPLeg. Od 1927 r. w Warszawie kierował reprezentacyjną orkiestrą (symfoniczną) 36 PP Legii Akademickiej. Osobowość kształtował od zarania w organizacjach niepodległościowych, w czynie Legionów i POW ("Lidzki"), w służbie odrodzonego państwa (referat muzyczny w M.S. Wojsk., wizytator Ministerstwa WRiOP) - artystyczną w orbicie ideologii Karola Szymanowskiego. Wybitny znawca instrumentacji na orkiestry dęte, od tego przedmiotu zaczął swoją działalność pedagogiczną w Konserwatorium Warszawskim w końcu lat dwudziestych, prowadził również orkiestrę w Wyższej Szkole Muzycznej im. Chopina. W latach 30. pedagogika wysunęła się na pierwszy plan ogarniając poza profesurą w Konserwatorium problemy nauczania muzyki, szkolnictwa muzycznego, upowszechniania muzyki w społeczeństwie. W okresie wojny i okupacji uczestnik podziemia kulturalnego, członek AK ("Orzechowski"), uczestnik Powstania Warszawskiego.
Po wojnie dyrektor artystyczny Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku (1946-1949), organizator, profesor, następnie rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie do 1951 r. Zmuszony do opuszczenia Wybrzeża - aż do emerytury pracował w PWSM w Warszawie: prorektor, dziekan wydziału, kierownik zakładu i katedry teorii muzyki. Autor cenionych prac publicystycznych i naukowych. Jako organizator życia muzycznego wywierał przez kilkadziesiąt lat duży wpływ na kulturę muzyczną Polski. W latach 1960-1972 był prezesem Związku Kompozytorów Polskich. Doktor "honoris causa" Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Zmarł 19 czerwca 1986 roku.
[Żródło: http://www.amuz.gda.pl ]
