Nazwa
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki
Adres
Łąkowa 1/2
80-743 Gdańsk
Data powstania
1947
Opis
Historia:
Gdańsk, najbogatsze miasto Rzeczypospolitej Obojga Narodów, od wieków promieniował świetnością kultury. Dokumentują to i coraz pełniej uświadamiają zachowane zabytki, tradycje nauki, sztuki, kultury muzycznej. Od końca XIX wieku wyrastały w Gdańsku konserwatoria, instytuty, szkoły muzyczne. Przed II wojną światową istniały w Wolnym Mieście Gdańsku konserwatoria: Heidingsfelda, Riemanna, Bindera - a także Polskie Konserwatorium Muzyczne, założone (1929) przez Jana Niwińskiego, kierowane (1934-1939) przez Kazimierza Wiłkomirskiego. Wojna 1939-1945 zniszczyła tamten dorobek. Migracje skupiły tu ludzi z innych ośrodków Polski - z Warszawy i Poznania, Śląska i Pomorza, Wilna i Lwowa. Życie muzyczne kształtowało się od nowa.
W 1947 roku rozpoczęła w Sopocie swoją działalność Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna, zorganizowana przez Stefana Śledzińskiego i grupę pedagogów. Wśród nich byli: Janina Cygańska, Jan Ekier, Zenon Feliński, Roman Heising, Janusz Urbański. Na początku studia podjęło zaledwie 19 osób w specjalnościach: fortepianu, skrzypiec, wychowania muzycznego. W trudnych powojennych warunkach uczelnia jednak stopniowo się rozwijała pod względem strukturalnym i kadrowym. W pierwszym 10-leciu widnieją wśród grona pedagogicznego takie m.in. nazwiska, jak Stanisław Bielicki, Stefan Herman, Barbara Iglikowska, Leokadia Nowacka-Ilska, Kazimierz Czekotowski, Florian Dąbrowski, Wacław Kmicic-Mieleszyński, Konrad Pałubicki, Paweł Podejko, Władysław Walentynowicz, Kazimierz Wiłkomirski, Bohdan Wodiczko. W 1957 r. uczelnia liczyła już 138 studentów, a dorobek pedagogiczny wyraził się liczbą 70 absolwentów.
Następne dziesięciolecie przyniosło jeszcze wydatniejsze rezultaty: w 1967 roku studiami było objętych już 20 specjalności, studiowało 225 studentów, studia ukończyło do tego czasu 286 osób. Rozwój szkoły w tych latach wymagał rozwinięcia bazy lokalowej. Pomyślne rozwiązanie tego problemu oraz przeniesienie PWSM z Sopotu do Gdańska nastąpiło w 1966 r., w okresie kadencji rektorskiej prof. Romana Heisinga.
15-lecie 1972-1987 to lata najdłuższej kadencji rektorskiej (rektor prof. dr Antoni Poszowski), wydatnego, wielopłaszczyznowego rozwoju gdańskiej uczelni muzycznej. Utrwaliła się i rozwinęła 4-wydziałowa struktura - wydziały: kompozycji i teorii muzyki, instrumentalny, wokalno-aktorski, wychowania muzycznego i rytmiki - obejmując studia w zakresie 27 specjalności. Funkcje naukowo-dydaktyczne pełnią katedry: fortepianu, instrumentów smyczkowych, instrumentów dętych, kameralistyki, wokalistyki, prowadzenia zespołów muzycznych, wychowania muzycznego i rytmiki. Zaplecze naukowe, dydaktyczne oraz usługowe pełniły Biblioteka Główna, utworzone w 1972 wydawnictwo, studio nagrań oraz zakład foniatrii. Powołano kierunek studiów zaocznych z punktem konsultacyjnym w Koszalinie. W 1978 r. został utworzony Instytut Teorii Muzyki. Wcześniej także studium pedagogiczne, studium języków obcych i inne. W grudniu 1982 roku uczelnia otrzymała nazwę
Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki.
Rozwój w tym ostatnim, długim okresie objął wszystkie dziedziny, kierunki, elementy struktury i przejawy działań. Liczba nauczycieli akademickich wzrosła do 175 osób. Studiowało ponad 400 studentów. Dorobek pedagogiczny osiągnął w 1987 r. liczbę 1450 absolwentów i nadal wzrastał. Studenci i absolwenci powiększyli bilans sukcesów artystycznych odnoszonych na krajowych i zagranicznych konkursach muzycznych i festiwalach - uzyskano w tamtym czasie już 90 nagród międzynarodowych i 160 krajowych. Wśród laureatów widnieją nazwiska tak wybitnych artystów o uznanej renomie, jak: Konstanty Andrzej Kulka, Stefania Toczyska, Zofia Janukowicz, Jerzy Sulikowski, Edward Zienkowski, Roman Suchecki, Bożena Porzyńska, Piotr Kusiewicz, Ewa Pobłocka i wielu innych.
Zasłużonym uznaniem środowisk muzycznych cieszyły się klasy - śpiewu solowego (prof. Barbara Iglikowska, prof. Halina Mickiewiczówna), fortepianu (prof. Zbigniew Śliwiński, prof. Jerzy Sulikowski), wiolinistyki (prof. Stefan Herman i jego następcy) - a także inne, jak organów (prof. Leon Bator), wiolonczeli (prof. Roman Suchecki), kompozycji (prof. Eugeniusz Głowski), gitary (prof. Jan Paterek), klarnetu (prof. Mieczysław Pietras) oraz innych instrumentów dętych.
Niewątpliwym stymulatorem tych osiągnięć było także życie artystyczne rozwijane w obrębie własnego środowiska i pulsujące na zewnątrz, w kraju i poza granicami. Koncerty akademickiej orkiestry symfonicznej (prof. Henryk Gostomski, prof. Zbigniew Bruna), chóru, zespołów kameralnych - studenckiej opery kameralnej cieszyły się powodzeniem. Nazwiska solistów od lat spotykane są na licznych europejskich i światowych scenach i estradach.
Naukowe środowisko uczelni nadal skupia zainteresowanie i współpracę wielu ośrodków. Od lat przejawiało swoją coraz szerzej zakrojoną działalność (kierownicy: prof. Konrad Pałubicki, prof. dr Marek Podhajski, prof. dr Antoni Poszowski, prof. dr Paweł Podejko, prof. dr Joachim Gudel i in.) poprzez sympozja i sesje naukowe, środowiskowe, ogólnokrajowe i międzynarodowe, m.in. w cyklach poświęconych muzyce fortepianowej, organom i muzyce organowej, marynistyce, kulturze muzycznej różnych narodów, twórczości kompozytorów polskich, historii i kulturze muzycznej regionalnej, muzycznemu wykonawstwu. Wyrazem rozwoju tego nurtu i nawiązanej współpracy z instytucjami naukowymi i artystycznymi z kraju i z zagranicy było wiele wspólnie podejmowanych inicjatyw: artystycznych, naukowych i pedagogicznych. Jednym z przejawów i stymulatorów zogniskowanego w uczelni życia naukowego wielu gałęzi jest Instytut Teorii Muzyki oraz Wydawnictwo.
Dorobek Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki wyrażają liczne osiągnięcia indywidualne. Ale przede wszystkim składa się nań praca zespołowa - artystyczna i naukowa, dydaktyczna i wychowawcza - kolejnych generacji, prowadzona z myślą o wiązaniu tradycji z perspektywą na przyszłość.
W lata 90. - okres transformacji ustrojowych kraju i strukturalnych w gospodarce - uczelnia ukształtowana weszła już z pokaźnym dorobkiem, nie przystosowana jednak do warunków wynikających z sytuacji: kryzysowych, reorganizacyjnych, materialnych. Spośród wyrastających zagadnień wysuwał się problem nowej, większej, nowoczesnej bazy lokalowej. Działania rozpoczęte w okresie kadencji rektorskiej prof. Romana Sucheckiego doprowadziły do przejęcia obiektu dawnych koszar i realizacji za kadencji prof. Waldemara Wojtala inwestycji budowlanych na wielką skalę. W ich wyniku powstały imponujące obiekty Akademii przy ul. Łąkowej.
Funkcjonująca i rozwijająca się dalej w warunkach postępującego unowocześnienia, ale i ogólnych tendencji gospodarczych, Akademia Muzyczna w Gdańsku działa odtąd w siedzibie odpowiedniej do wytwarzanych wartości i pełnionej misji, jak i do strategii dalszego rozwoju.
REKTORZY
Jan Ekier 1947-1948
Stefan Śledziński 1948-1951
Władysław Walentynowicz 1951-1952
Florian Dąbrowski 1952-1954
Władysław Bukowiecki 1954-1956
Piotr Rytel 1956-1961
Roman Heising 1961-1972
Antoni Poszowski 1972-1987
Roman Suchecki 1987-1993
Waldemar Wojtal 1993-1999
Antoni Poszowski 1999-2003
Waldemar Wojtal 2004-2005
Bogdan Kułakowski 2005-
[Dane: strona internetowa AM]
