Imię
Elżbieta
Nazwisko
Hoffmann
Biografia
Hoffmann Elżbieta - śpiewaczka (sopran).
Śpiewaczka – solistka (sopran). Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. Po studiach zaangażowana do Operetki Poznańskiej (śpiewała tam pod panieńskim nazwiskiem – Powąska). Prace w operze bydgoskiej podjęła wraz z mężem, dyrygentem Bogdanem Hoffmannem – w sezonie 1975/76. Zadebiutowała w musicalu „Najpiękniejsza” M. Lidy (1975) w roli Marysi Zarembianki. Po tym debiucie dostała okazję do zaprezentowania swego głosu w znaczącej roli Nuri w „Nizinach” E. d’Alberta (1976). Następnie wystąpiła w partii Senty w „Holendrze tułaczu” R. Wagnera (1977). Ta niewątpliwie utalentowana młoda artystka dała się słuchać i oglądać bydgoskiej publiczności jako Maria Dunin w „Dziękuję Ci, Ewo” S. Renza (1976), Marzenka w „Sprzedanej narzeczonej” B. Smetany (1977), Natasza w „My chcemy tańczyć” A. Pietrowa (1978), Mini w „Cyganerii” g. Pucciniego i Hrabina Carlotta w „Gasparone” K. Millockera (1978). Swoją urodą i wdziękiem przyozdabiała piękna Elżbieta także wiele przedstawień operetkowych m. in. jako Angelica w operetce „Hrabnia Luxemburg” F. Lehara. Bardzo szybko młoda sopranistka, osiągająca wymierne sukcesy i mająca dodatkowe wsparcie w osobie męża - dyrygenta, znalazła się w ścisłej czołówce bydgoskich śpiewaków. Otrzymywała liczne propozycje koncertowania poza teatrem, z których chętnie korzystała. Na imprezach estradowych, przyjmowana była znakomicie, zwłaszcza w operetkowych duetach z Piotrem Trellą. Rolą Carlotty w „Gasparone” K. Millockera pożegnała się z bydgoskimi melomanami, by razem z mężem przenieść się do Wrocławia.
wg Zdzisław Pruss, Hoffmann Elżbieta, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.
