OSOBY

Imię

Jerzy

Nazwisko

Łodziński

Biografia

Łodziński Jerzy - śpiewak (tenor), aktor, tancerz.

Artysta o niezwykle wszechstronnych zdolnościach estradowych, tenor, aktor, tancerz. Debiutował w teatrze lalkowym „Marcinek” w Poznaniu. Później śpiewał w poznańskiej operetce. Jako urodzony artysta-wodewilista największe sukcesy odnosić miał nad Brdą właśnie w operetkach i musicalach. I taką też popisową rolą Gustawa przedstawił się bydgoskiej publiczności w „Krainie uśmiechu” F. Lehara (1970). Nie gorzej wypadł jako Paul Auber w „Balu w operze” R. Heubergera, Lambert w „Opiekunie mojej żony” P. Hertla (1971) i Brissard w operetce F. Lehara „Hrabia Luxemburg (1974). Czarował publiczność jako Andrzej Zawistowski  w „Najpiękniejszej” M. Lidy (1975), Jan Kluczkowski w „Dziękuję, Ci Ewo” S. Renza (1976) i Stefan w „My chcemy tańczyć” A. Pietrowa (1977). Do bogatej kolekcji ról operetkowych, które stały się sukcesami tego bydgoskiego mistrza wodewilu, zaliczyć trzeba także Niegusa w „Wesołej wdówce” F. Lehara (1891), Sindulfa w „Gasparone” K. Millöckera (1978) oraz przekomicznego, z brawurowym rozmachem zagranego Profesora Pijaczka w „Ptaszniku z Tirolu” K. Zellera (1987). W takim też lekkim repertuarze współpracował Łodziński z Teatrem Muzycznym w Gdyni. Jego osobną specjalnością wynikającą z „lalkowej” przeszłości, były baśnie muzyczne – bo jak rzadko kto potrafił nawiązać kontakt z dziecięcą publicznością. Miał w tym niełatwym rzemiośle coraz większe doświadczenie, bo z wielkim zaangażowaniem i dydaktycznym zacięciem prowadził jako konferansjer, aktor i… piosenkarz w jednej osobie liczne audycje szkolne i koncerty dla przedszkolaków. Był także niezwykle często zapraszany na różne spotkania w klubach seniora. Często występował w małych zespołach estradowych na okolicznościowych kameralnych koncertach, na których przyćmiewał konkurentów wyszukanymi kostiumami, świetnie dopasowanym do swoich głosowych możliwości repertuarem i łatwością nawiązywania kontaktu z publicznością.