Imię
Bolesław
Nazwisko
Wawrzyniak
Biografia
Wawrzyniak Bolesław – solista-śpiewak (bas)
Staraniem F. Krysiewiczowej sprowadzony z Poznania. Stał się silnym punktem młodego zespołu, sposobiącego się do inauguracyjnych premier. Od „Verbum nobile” i „Flisa” S. Moniuszki (1956) aż po „Madame Butterfly” G. Pucciniego (1965) – śpiewał czołowe partie basowe. Przejdzie do powojennych dziejów bydgoskiej opery jako pierwszy rodzimy Skołuba. Sławną arię o „Zegarze starym od stu lat” zaśpiewał na premierze „Strasznego dworu” w 1958 r. Potem był m.in. ojcem Antonim w „Opowieściach Hoffmanna” J. Offenbacha (1959), Rotmistrzem w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego (1962), Starcem w „Widmach” S. Moniuszki (1962), von Henricim w „Studencie żebraku” K. Millöckera (1963), Jaśnie Panem w „Helu” J. Lawiny-Świętochowskiego (1965), Matteo we „Fra Diavolo” D.F. Aubera (1965), Aleksym w „Cnotliwej Zuzannie” J. Gilberta (1965). Jedną z ostatnich ról, w jakiej wystąpił na bydgoskiej scenie, był Hrabia Ceprano w „Rigoletcie” G. Verdiego (1967).
Przez cały czas prowadził – i to z wielką pieczołowitością… kronikę bydgoskiej opery. Kompletował zdjęcia, wklejał wycinki prasowe i sam dopisywał co ważniejsze fakty. Odchodząc z zespołu i opuszczając Bydgoszcz, ówczesne kierownictwo bydgoskiej opery nie wyraziło jednak zainteresowania tą kroniką.
wg Zdzisław Pruss, Wawrzyniak Bolesław, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.
