Imię
Piotr
Nazwisko
Moss
Miejsce urodzenia
Bydgoszcz
Data urodzenia
1949-05-13
Biografia
Studia kompozytorskie odbywał w latach 1968-1972 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Grażyny Bacewicz, a po jej śmierci w klasie Piotra Perkowskiego. Konsultacji kompozytorskich udzielał mu także Krzysztof Penderecki. Kształcił się też u Nadii Boulanger w Paryżu (w latach 1976-1977). Od 1981 mieszka w Paryżu, w 1984 roku przyjął obywatelstwo francuskie.
Piotr Moss jest autorem licznych utworów orkiestrowych, kameralnych, solowych, chóralnych a cappella, wokalno-instrumentalnych oraz scenicznych. Kompozytor wykorzystuje większość gatunków i form muzycznych, posługuje się zróżnicowanymi technikami, wśród których zauważyć można m.in. aleatoryzm i sonorystykę; często stosuje również cytaty i autocytaty. W niektórych utworach oprócz tradycyjnego wprowadza też instrumentarium egzotyczne, dawne i elektroniczne. Obok dzieł instrumentalnych ważne znaczenie w dorobku kompozytorskim Piotra Mossa odgrywają dzieła wokalne i wokalno-instrumentalne - sceniczne oraz o tematyce religijnej.
Kompozytor w swojej twórczości chętnie sięga po inspiracje malarskie. Pierwszym takim dziełem, zarazem najwyżej przez niego cenionym, był poliptyk Cinq tableaux de Caspar David Friedrich (Pięć obrazów Caspara Davida Friedricha, 2007), zamówiony przez stowarzyszenie "Musique nouvelle en liberte". Utwór składa się z części: Mgła, Drzewo z krukami, Wędrowiec ponad morzem chmur, Kobieta o zachodzie słońca oraz Opactwo w lesie. Pod względem gatunku można go uznać za symfonię programową.
Piotr Moss jest autorem mszy Missa tempore Adventus, przeznaczonej na kwartet solistów, chór mieszany, organy i instrumenty perkusyjne. Msza ta składa się z części ordinarium missae bez Glorii: Kyrie, Credo, Sanctus i Agnus Dei. Wg Stanisława Dąbka można w niej odnaleźć tradycje barokowe, stylistykę klasyczną oraz rozwiązania sonorystyczne.
Kompozycje:
Orkiestrowe:
• Sinfonietta, 1970
• Finis coronat opus, 1970
• Tre movimenti per orchestra da camera, 1971
• Symfonia „Charon”, 1972
• Musica lugubre, 1977
• Sinfonia in dieci parti, 1978
• Incontri, 1981
• ZOO – suita na orkiestrę, 1981
• Silence, 1982
• Hymne, 1985
• Expériences, 1987
• Hymne papal, 1988
• Novella, 1991
• Intrada, 1993
• Tissages – symfonia kameralna, 1993
• Presto, 1997
• Fresque pour orchestre, 1998
• Adagio III, 1999
• Suite LA na orkiestrę i chór (ad libitum), 2001
• Rapsodia na orkiestrę, 2003
• Cinq tableaux de Caspar David Friedrich (2007)
Na instrument solo i orkiestrę:
• Koncert skrzypcowy, 1971
• Concertino na fortepian i małą orkiestrę, 1973
• Koncert wiolonczelowy, 1975
• Muzyka w trzech częściach na klawesyn i 3 grupy instrumentów, 1975
• Poemat na wiolonczelę i orkiestrę, 1978
• Koncert na klawesyn i 2 orkiestry smyczkowe, 1980
• Concertino na 2 skrzypiec, 2 kwartety smyczkowe i kontrabas, 1984
• Symfonia koncertująca na flet, fortepian i orkiestrę, 1985
• Rémanences – koncert na harfę celtycką i smyczki, 1986
• Koncert na akordeon i orkiestrę smyczkową, 1987
• Stylisations II na róg i orkiestrę smyczkową, 1987
• Elegia II na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową, 1987
• Angst und Form – koncert na saksofon altowy, orkiestrę i sopran obligato, 1988
• D’un silence... – koncert na klarnet (również klarnet basowy) i orkiestrę, 1989
• Espressioni varianti – koncert na harfę, 2 flety, 2 perkusje i 2 orkiestry smyczkowe, 1990
• Mélancolies d’automne na saksofon altowy i orkiestrę smyczkową, 1991
• Canti na flet i smyczki, 1992
• Capriccio na fortepian i smyczki, 1994
• Printemps na skrzypce i smyczki, 1994
• Adagio II na organy i smyczki, 1996
• Capriccio na fortepian i smyczki, 1996
• Concerto–Rhapsodie na puzon i orkiestrę, 1996
• Fantaisie na wiolonczelę i smyczki, 1996
• Visages – koncert na obój i orkiestrę kameralną, 1999
• Voyage – koncert na 2 harfy i orkiestrę, 2000
• Cinq pièces na flet, harfę i smyczki, 2001
• Portraits – koncert na fortepian i orkiestrę, 2002
• Prières – II koncert na wiolonczelę i orkiestrę, 2003
Kameralne:
• Per esempio – musica per sedici esecutori, 1972
• Kwartet smyczkowy, 1973
• Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 1974
• Giorno per dieci esecutori, 1975
• Dialogi na skrzypce i fortepian, 1977
• Retours na kwinet dęty, 1977/94
• Utwór na 4 puzony, 1977
• Quartetto per quattro violoncelli, 1978
• Trois pensées na klarnet i zespół instrumentalny, 1979
• Avant le départ na saksofon sopranowy i perkusję, 1981
• Quatre émotions na 4 perkusje, 1981
• Cinque intermezzi na 2 skrzypiec, 1982
• Hésitations na trio stroikowe i perkusję, 1982
• Historyjki na 3 fagoty, 1982
• Polonez dramatyczny na wiolonczelę i fortepian, 1982
• Sonata na kwartet smyczkowy, 1982
• Des rêves abandonnés – muzyka na 4 klarnety, 1983
• Quatre poésies na saksofon altowy i harfę, 1983
• Nostalgies I na klarnet (również klarnet basowy) i 2 kwartety smyczkowe, 1983
• Musique en trois mouvements na wiolonczelę i zespół instrumentalny, 1983
• Demarches na klarnet i akordeon, 1984
• Esquisse lyrique na fagot i fortepian, 1984
• Introduction et allegro na fortepian i organy, 1984
• Hymne na trąbkę i organy, 1984
• III kwartet smyczkowy „Nuits...”, 1984
• Stances – trio na klarnet, wiolonczelę i fortepian, 1984
• Récurrences na kwartet dęty, 1985
• Abendmusik na obój i trio smyczkowe, 1985
• Musique élégiaque na fagot i kwintet smyczkowy, 1986
• Elegia „Alexandre Tansman in memoriam” na 2 wiolonczele, 1986
• Form III na 2 klarnety basowe i 2 krotale, 1986
• Retours na kwintet dęty, 1986
• Form V na flet, wiolonczelę i fortepian, 1987
• Maillons na klawesyn i kwartet smyczkowy, 1987
• Regards eloignées na gitarę i akordeon, 1987
• Soli, duetti e tutti dla 7 wykonawców, 1987
• Maximen und Reflexionen na fortepian i kwintet smyczkowy, 1988
• Scènes na zespół instrumentalny, 1988
• Trois novelettes na kwintet saksofonowy, 1988
• Métaphores na saksofon altowy i fortepian, 1989
• Quartettino na trio stroikowe i akordeon, 1990
• Quartettsatz na fortepian i trio smyczkowe, 1990
• Sonata na saksofon altowy i fortepian, 1990
• Thèmes variés na róg i fortepian, 1990
• Valses... na zespół instrumentalny, 1991
• Andante religioso na wiolonczelę i fale Martenota, 1992
• Form X na gitarę i kwartet smyczkowy, 1992
• Psaume na wiolonczelę i 2 fortepiany, 1992
• Ragtime II pour huit violoncelles, 1992
• Vestiges na zespół instrumentów dawnych, 1992
• Arc-en-ciel na 8 wiolonczel, 1993
• Dédicace I na kwartet smyczkowy, 1994
• Dédicace II na flet, gitarę i altówkę, 1994
• Duos na 2 skrzypiec, 1994
• In una parte na mandolinę, gitarę i harfę, 1994
• Form XI na 2 saksofony altowe, 1995
• Ragtime III na wiolonczelę i puzon, 1995
• Petite abeille na kwartet saksofonowy, 1996
• La solitude de l’épouvantail na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 1997
• Dédicace IV na flet i harfę, 1997
• Form XII na 3 flety, 1998
• Petite valse bizarre na wiolonczelę i fortepian, 1999
• Jeux aléatoires na wiolonczelę i fortepian, 1999
• Misterioso na 2 wiolonczele, 2000
• Tempo di tango na flet, gitarę i altówkę, 2000
• Form XIII na 4 rogi, 2002
• Ombres na 10 skrzypiec i fortepian, 2002
Solowe:
• Tre istanti per arpa sola, 1971
• Musica per organo solo, 1973
• Suite pour Alina na fortepian, 1978
• Sonata na wiolonczelę, 1981
• Cinq impromptus na gitarę, 1982
• Petites histories na fagot, 1982
• Nocturnes na klawesyn, 1983
• Melodia na organy, 1984
• Récit na wiolonczelę, 1991
• Solo II na wiolonczelę, 1985
• Chants brisés pour cuivres, 1986
• Solo III na akordeon, 1991
• Form VIII na organy, 1991
• Solo IV na saksofon altowy, 1992
• Form IX na fortepian, 1992
• Lacrimosa na organy, 1992
• Thrène VIII na wiolonczelę, 1992
• Nocturne II na perkusję, 1993
• Plainte na wiolonczelę, 1998
• Slide na klarnet solo, 1999
• Quatre improvisations na harfę solo, 2001
• Sternlicht-Sonate na fortepian, 2002
• Etude de concert na fortepian, 2003
Chóralne a cappella:
• Abecadło na 4-głosowy chór mieszany a cappella, sł. W. Broniewski, 1977
• Scrabble na chór mieszany a cappella, 1982
• Invocatio na chór mieszany a cappella, sł. M. Luter, 1985
• Magnificat III na solistów i chór, 1985
• Agnus Dei – I wersja na chór mieszany a cappella, 1986
• Agnus Dei – II wersja na chór żeński a cappella, 1988
• Es gibt keinen Weg na chór, sł. P. Lachmann, 1991
• Zeitstille na oktet męski, 1993; Spandauer Messe na 3 chóry żeńskie, 1994
Wokalno-instrumentalne:
• Antyerotyki na sopran i zespół kameralny, sł. M. Kalota-Szymańska, 1969
• Białe charty czasu – Grażyna Bacewicz in memoriam na recytatora i 4 wiolonczele, sł. J. M. Rymkiewicz, 1969
• Trzy treny Jana Kochanowskiego na tenor, 2 chóry i orkiestrę kameralną, 1969
• Szkice o miłości na sopran i zespół instrumentalny, 1972
• Garść liści wierzbowych na baryton i zespół instrumentalny, 1978
• Salve Regina na chór dziecięcy i organy, 1981
• Gloria na chór mieszany, 3 trąbki, 3 puzony i organy ad libitum, 1982
• Magnificat I na chór dziecięcy i organy, 1983
• Der du bist drei in Einigkeit na chór mieszany i kwintet smyczkowy, 1984
• Le violon de Maria na aktorkę i 7 instrumentów, 1984
• Missa Tempore Adventus na głosy solowe, chór, organy i perkusję, 1984
• Défets, oratorium na 2 głosy solowe, 2 recytatorów, chór, taśmę i orkiestrę, 1987
• Aus der Tiefe, kantata na bas, chór mieszany i zespół instrumentalny, 1987
• Musik einer Sommernacht, oratorium na chór, carillon i orkiestrę, 1989
• Sueños, oratorium na mezzosopran, chór i orkiestrę, 1990
• Epilog, na chór żeński i organy, 1992
• Évocations, na chór mieszany i zespół instrumentalny, 1992
• Stèle, na chór mieszany i kwartet smyczkowy, 1992
• Ugui na recytatora i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 1993
• Dédicace III na sopran i gitarę, 1995
• Gédéon, oratorium na 2 recytatorów, chór dziecięcy, chór mieszany, zespół instrumentów ludowych i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 1996
• De l’amour na tenor i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 1997
• Dzień – Noc, kantata do tekstów futurystów polskich na alt i orkiestrę, 1997
• Sonnet pour Astrée na baryton i fortepian, 1999
• Le cirque de Giuseppe na recytatora i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 1997
• De la vie... na baryton i zespół instrumentalny, sł. A. Mickiewicz, przeł. J.-L. Bauer, 1998
• Tango, na chór i orkiestrę, 2000
• Le petit singe bleu, na recytatora i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 2000
• Weihnachtskantate na sopran, chór żeński, organy i smyczki, 2000
• Meditation und Psalm na chór i orkiestrę, 2001
• Stabat Mater na mezzosopran, chór i 8 wiolonczel, 2002
• Intermède na 2 orkiestry dęte, 2003
• Passage na chór, orkiestrę i orkiestrę dętą, sł. J.-L. Bauer, 2003
• Wiersze Kawafisa (2013)
Sceniczne:
• Prokris, balet, 1971
• Les fragments de la montagne, opera, 1988
• Karla, opera, libretto J.-L. Bauer, 1996
• Les ailes de Jean-Pierre, opera w jednym akcie, libretto J.-L. Bauer, 1997
• Le Monstre, opera kameralna, libretto J.-L. Bauer, 1998
Inne:
• muzyka teatralna, filmowa, radiowa i telewizyjna
• muzyka rozrywkowa
• aranżacje
• opracowania muzyki poważnej i ludowej
Nagrody, wyróżnienia:
• 1972 – I nagroda na konkursie kompozytorskim w Krakowie za Tre istanti per arpa sola
• 1973 – II nagroda na XVI Konkursie Młodych ZKP za Symfonię Charon
• 1977 – Nagroda Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger za twórczość kompozytorską
• 1978 – Główna Nagroda na konkursie Associazione Musicale Valentino Bucchi w Rzymie za Trois pensées...
• 1978 – I nagroda na konkursie im. A. Malawskiego w Krakowie za Garść liści wierzbowych
• 1978 – I nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. C. M. Webera w Dreźnie za Quartetto per quattro violoncelli
• 1979 – Nagroda Regionu Apulia na konkursie Prix Italia w kategorii „Dokument” (Prize of the Regione Puglia for Documentaries) dla filmu Maailman paras paikka (autor muzyki)
• 1982 – I nagroda na Konkursie im. A. Malawskiego za Sonatę na kwartet smyczkowy
• 1982 – I nagroda na konkursie im. J. Cererolsa w Montserrat za Salve Regina
• 1983 – II nagroda na Międzynarodowym Konkursie „Berliner Liedertafel” w Berlinie Zachodnim za Glorię
• 1984 – I nagroda na konkursie kompozytorskim we Fresnes za Musique concertante
• 1984 – II nagroda na konkursie kompozytorskim w Tours za Dans la nuit...
• 1984 – II nagroda i Nagroda Miasta Trydentu za Oj, lulajże mi lulaj
• 1984 – II nagroda na konkursie kompozytorskim w Bernbach za Der du bist drei in Einigkeit
• 1985 – I nagroda na konkursie kompozytorskim w Brasilii za Stances
• 1985 – II nagroda na konkursie kompozytorskim w Eisteddfod (RPA) za Scrabble na chór mieszany
• 1992 – II nagroda na konkursie kompozytorskim w Spittal an der Drau za Es gibt keinen Weg na chór mieszany
• 2002 – tytuł kawalera orderu literatury i sztuki „Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres” za twórczość kompozytorską oraz za zasługi w rozpowszechnianiu kultury we Francji i na świecie
• 2012 – Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” – Grand Prix w kategorii słuchowisk Teatru PR za opracowanie muzyczne słuchowiska Hamlet Williama Szekspira w reżyserii Waldemara Modestowicza
• nagroda I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji
• Medal „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
Łukasz Kaczmarek, Związki muzyki z malarstwem w Cinq tableaux de Caspar David Friedrich na orkiestrę Piotra Mossa w: Czasy – Muzyka – Twórcy na Pomorzu i Kujawach, Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2014, ss. 239-252.
Anna Szarapka, Msza w twórczości kompozytorów Pomorza i Kujaw w: Czasy – Muzyka – Twórcy na Pomorzu i Kujawach, Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2014, ss. 109-133.
Opracowała: Monika Biesaga
