Imię
Felicja
Nazwisko
Krysiewicz
Miejsce urodzenia
Mińsk
Miejsce śmierci
Bydgoszcz
Biografia
Felicja Krysiewicz - artystka, pedagog, społecznik.
Felicja Krysiewicz urodziła się 12 października 1897 roku w Mińsku w Białorusi. Była drugim dzieckiem Antoniego Perkowskiego i Marii z domu Mankiewicz. Do dziesiątego roku życia przebywała razem z rodzicami i rodzeństwem Ryszardem, Władysławem, Piotrem i Haliną. Mieszkali w majątku Niekraszówka, który był własnością rodziców matki. W 1907 roku wysłano Felicję do Kijowa, do instytutu im. Carowej Marii Fiedorownej, gdzie uczyła się gry na fortepianie oraz zdobywała wiedzę w zakresie przedmiotów ogólnych. Muzyczna edukacja Felicji nie skończyła się po czterech latach nauki. Chcąc poszerzyć swoje umiejętności w grze na fortepianie wstąpiła do Kijowskiego Konserwatorium Muzycznego. Studiowała tam przez pięć lat w klasie fortepianu prof. Puchalskiego. W 1919 roku ukończyła Konserwatorium, otrzymując dyplom wirtuozowski "artysty wyzwolonego". Opanowała doskonale technikę pianistyczną, miała bardzo dobry słuch, była muzykalna, posiadała znakomitą technikę palcową. To sprawiło w dużej mierze, iż jako wykwalifikowana artystka rozpoczęła działalność koncertową. Występowała w Kijowie i miastach prowincjonalnych na koncertach zbiorowych w latach 1919-1920. Z relacji Piotra Perkowskiego dowiadujemy się, że bardzo lubiła grać utwory J. S. Bacha, L. van Beethovena, F. Chopina, S. Rachmaninowa, A. Skriabina. Oprócz zamiłowania do gry na fortepianie lubiła śpiewać. Jeszcze podczas pobytu w Konserwatorium w Kijowie w latach 1918 i 1919 uczyła się prywatnie śpiewu u prof. Gandolfii, a potem u prof. Jegorowa. W czasie studiów Felicji Krysiewicz w Rosji miały miejsce wydarzenia, które doprowadziły do Rewolucji Październikowej. Rodzina Felicji w porę ostrzeżona zdołała zbiec. Wyjechała do Kijowa, a następnie do Trielies do majątku M. Branickiej. W 1919 roku w drodze do Białej Cerkwi - która była kolejnym miejscem pobytu rodziny Felicji - zmarła jej matka. W 1921 roku Felicja przyjechała do Poznania, gdzie zamieszkała. Tutaj przez dwa lata pracowała, udzielając prywatnych lekcji gry na fortepianie. Gdy ukończyła 26 lat - w 1923 roku wyszła za mąż za inżyniera Adama Krysiewicza, w tym samym roku wstąpiła do Poznańskiego Kon-serwatorium Muzycznego. Studiowała tam śpiew u prof. Marty Poeppinghausen. Po dwóch latach nauki zdała egzamin końcowy (przed komisją w składzie: M. Poeppinghausen, M. Gayczak, M. Zielińska-Łabeńdzińska i F. Nowowiejski), w wyniku którego otrzymała dyplom wirtuozowski. Uzyskanie drugiego dyplomu umożliwiło Felicji Krysiewicz występy estradowe. Od 1926 do 1931 roku śpiewała nie tylko na estradach koncertowych Poznania i okolic, dokonywała również nagrań w Polskim Radio. W 1929 roku Felicja Krysiewicz wyjechała na kilka miesięcy do Francji. Po powrocie do kraju koncertowała nadal. Zajmowała się także pracą pedagogiczną. Uczyła prywatnie śpiewu oraz gry na fortepianie. W 1931 roku Felicja Krysiewicz przeprowadziła się do Bydgoszczy. Została zaangażowana jako nauczycielka śpiewu solowego i fortepianu w Miejskim Konserwatorium Muzycznym, na którym to stanowisku pozostała do wybuchu wojny w 1939 roku. Z okresu pracy pedagogicznej F. Krysiewicz w latach 1931-1939 istnieje znaczny materiał źródłowy. W roku szkolnym 1938/1939 Felicja Krysiewicz była również pedagogiem w Konserwatorium Muzycznym w Toruniu, którego dyrektorem w owym czasie był brat F. Krysiewicz - Piotr Perkowski. Obok pracy pedagogicznej w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy F. Krysiewicz prowadziła również działalność koncertową. Ponadto miała wiele występów w Polskim Radio. Brała udział w audycjach na żywo, np. w cyklu "Wędrówki po świecie", "Koncert solistów", transmitowanych przez toruńskie i bydgoskie Studia Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia W następnych latach Miejskie Konserwatorium Muzyczne w Bydgoszczy było organizatorem cyklicznych imprez - poranków muzycznych i koncertów oratoryjnych na scenie Teatru Miejskiego w Bydgoszczy. Wśród solistów-śpiewaków znajdujemy w programach koncertów często nazwisko F. Krysiewicz bądź jako wykonawczyni, bądź jako pedagoga - którego uczniowie popisywali się w różnych pokazach szkoły. Od stycznia do czerwca 1939 roku miały miejsce koncerty, organizowane przez Towarzystwo Muzyczne w Bydgoszczy, tzw. popularne, w których brała udział jako śpiewaczka F. Krysiewicz. Felicja Krysiewicz była śpiewaczką reprezentującą wysoki poziom wykonawczy. Osobą znaną i chętnie słuchaną. Na jej występy przychodzili liczni melomani. Głos F. Krysiewiczowej fascynował. Dysponowała dużą skalą, piękną barwą głosu, recenzenci podziwiali jej ogromną muzykalność, zdolność do wykańczania frazy muzycznej. Obok działalności koncertowej i pedagogicznej F. Krysiewicz udzie-lała się społecznie. W latach 1935-1936 - była przedstawicielką ORMUZU na Pomorzu, warszawskiej Organizacji Ruchu Muzycznego, której zadaniem było organizowanie życia muzycznego i budzenie zamiłowania do muzyki wśród najszerszych kręgów społeczeństwa, zwłaszcza młodzieży. Organizowała recitale i koncerty szkolne w Bydgoszczy i innych mia-stach regionu. Do udziału w nich zapraszała artystów z całej Polski. Lata okupacji i działalność pedagogiczna F. Krysiewicz po 1945 roku w Bydgoszczy W okresie II wojny światowej F. Krysiewicz przebywała w Warszawie. W listopadzie 1939 roku została wysiedlona z Bydgoszczy przez Niemców i przeniosła się do Warszawy. Tam podjęła pracę jako sekretarka w Spółdzielni Artystów "Zachęta"`. Podczas pobytu w Warszawie F. Krysiewicz udzielała także lekcji śpiewu solowego i gry na fortepianie. Po Powstaniu Warszawskim F. Krysiewicz wyjechała na Podhale, gdzie przebywała do końca wojny. W kwietniu 1945 roku wróciła do Bydgoszczy i zaraz podjęła pracę w Średniej Szkole Muzycznej jako nauczycielka śpiewu. Uczniami F. Krysiewiczowej w powojennym okresie byli przede wszystkim śpiewacy, przy-szli soliści bydgoskiego Studia Operowego i innych teatrów operowych w kraju oraz artyści chóru, m.in. Bożena Kinasz-Mikołajczak, Lidia Skowron, Eugenia Gwieździńska, Irena Maculewicz, Maria Gruszczyńska, Barbara Nitecka, Lidia Brzezińska-Zielińska, Regina Kirkiłło-Stacewicz, Piotr Stępowski, Zdzisław Bany, Jerzy Kuczma, Stanisław Iżela, Gertruda Leciejewska; - śpiewacy oraz chórzyści Witold Bronicki, Janusz Kujawski, Ry-szard Wojtaszewski, Maria Herdzin, Danuta Poźniak i inni. Felicja Krysiewicz znana była w środowisku ze swojej staropolskiej gościnności. Jej mieszkanie przy ul. Kościuszki w Bydgoszczy nazywano "Domem Felicjanek", ponieważ był rzeczywiście prawdziwym domem dla wielu uczennic, szczególnie w pierwszych latach po wyzwoleniu, a także początkach działalności Studia Operowego. Pracowała społecznie, szczególnie w Towarzystwie Muzycznym w Bydgoszczy, którego była najpierw członkiem zarządu, na-stępnie wiceprezesem, a od 17 grudnia 1963 roku aż do swojej śmierci - prezesem. Troszczyła się nie tylko o rozwój Studia Operowego w Bydgoszczy, ale i o rozwój szkolnictwa muzycznego. Na walnym zebraniu Towarzystwa Muzycznego w dniu 5 maja 1969 roku F. Krysiewicz wystąpiła z propozycją utworzenia Studium Muzycz-nego, które dzięki jej staraniom powstało w tym roku. Było kolejnym, ważnym etapem w rozwoju szkolnictwa muzycznego w Bydgoszczy. Począwszy od 1968 roku Felicja Krysiewicz ciężko chorowała, jednak ten fakt starała się ukrywać. Do ostatnich dni swojego pracowitego i bardzo owocnego życia nie przestała interesować się sprawami muzyki w Bydgoszczy. Zmarła 15 września 1970 roku. Pochowano ją w Bydgoszczy w dniu 18 września na, cmentarzu Nowofarnym przy ul. Artyleryjskiej w jednej z głównych alei.
por A. Weber, Felicja Krysiewicz- artysta społecznik, w: ZN 9 AM Bydgoszcz 1996 r.
Zobacz:
wg Alicja Weber, Krysiewiczowa Felicja, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.
