Imię
Wacław
Nazwisko
Ciesielski
Miejsce urodzenia
Wojnowo
Miejsce śmierci
Inowrocław
Biografia
CIESIELSKI Wacław (1902-1989), organista, dyrygent, pedagog, kompozytor. Ur. 9 IX 1902 w Wojnowie w województwie poznańskim jako syn Władysława i Stanisławy z Jarmużkiewiczów. Po ukończeniu niemieckiej szkoły elementarnej, w czasie I wojny światowej był pomocnikiem biurowym w kancelarii adwokackiej w Łobżenicy i pobierał prywatne lekcje języka polskiego. W 1918 rozpoczął naukę gry na fortepianie i organach u Herzoga Laube w Kruszwicy i w Inowrocławiu. W 1920 wstąpił do Seminarium Nauczycielskiego w Poznaniu, a po kilku miesiącach zdał egzamin do Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu na wydział muzyki kościelnej. Jego profesorami byli m.in. Feliks Nowowiejski i ks. dr Wacław Gieburowski, z którego rekomendacji jeszcze w czasie studiów pełnił obowiązki drugiego organisty katedralnego. Konserwatorium ukończył 13 III 1923 z ocenami bardzo dobrymi. Po odbyciu służby wojskowej w orkiestrze 8 pułku strzelców konnych w Chełmnie był organistą w kościele Franciszkanów w Poznaniu, a od l XI 1926 w kościele św. Mikołaja w Lesznie. Z początkiem 1929 otrzymał stanowisko organisty i dyrygenta w odbudowanym po katastrofie kościele Zwiastowania NMP w Inowrocławiu. Inauguracja świątyni uświetniona została koncertem aż dwóch (mieszanego i męskiego) utworzonych w ciągu pół roku chórów oraz recitalem organowym Ciesielskiego, który postanowił pozostać w Inowrocławiu, mimo korzystnych propozycji pracy w Poznaniu, Bydgoszczy i Gnieźnie. W 1atach 30-tych aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym miasta; był dyrygentem 2 chórów kościelnych i - po tragicznej śmierci Waleriana Stysia (1936) - chóru męskiego "Echo". Zespoły te odnosiły sukcesy we wszystkich konkursach, przeglądach i zjazdach organizowanych przez Zjednoczenie Polskich Związków Śpiewaczych i Muzycznych (wówczas to Ciesielski zaprzyjaźnił się z wybitnym kompozytorem i dyrygentem Wacławem Lachmanem). Dyrygowane przez niego połączone chóry wspólnie z orkiestrą 59 p.p. wykonywały liczne koncerty uświetniające uroczystości miejskie, pułkowe i kościelne (procesje Bożego Ciała otrzymywały tradycyjnie znakomitą oprawę muzyczną utworów Mozarta, Haendla, Pellegriniego, Rossiniego i Nowowiejskiego). Ciesielski dyrygował także operetkami i spektaklami muzycznymi prezentowanymi w "Parku Miejskim" przez zespoły amatorskie.
W powstałej w 1935(?) [ M. Cieśnik podaje rok 1933] filii Konserwatorium Lwowskiego prowadził klasę organową (zajęcia odbywały się w auli Gimnazjum im. J. Kasprowicza). W czasie okupacji niemieckiej dzięki pomocy ks. Edwarda van Blericqa uniknął aresztowania i wywiezienia. Pozbawiony mieszkania znalazł schronienie wraz z rodziną w biurze parafialnym przy ul. Toruńskiej, gdzie musiał spełniać narzucone przez okupanta obowiązki dozorcy domu. Prowadził tajne nauczanie gry na fortepianie i organach, zajął się też kompozycją.
Dla uczczenia pamięci pomordowanych przez hitlerowców inowrocławian skomponował organową "Suitę barokową", stworzył wiele utworów organowych, opracowań chóralnych i pieśni okolicznościowych. Po wojnie natychmiast wznowił działalność chóru mieszanego przy kościele Matki Bożej. Należał do współzałożycieli powstałego w marcu 1945 Towarzystwa Przyjaciół Nauki, Sztuki i Literatury (do kwietnia 1946 sprawował funkcję prezesa). Prowadzony przez niego chór męski "Echo" wystąpił już 25 IX 1945. Był pierwszym kierownikiem utworzonej w marcu 1947 Szkoły Muzycznej. Po kilku miesiącach zrzekł się tej funkcji, gdyż władze nie zezwalały na jej łączenie z obo-wiązkami kościelnego organisty. Miłość do organów i wierność zawodowi przynosiły mu w latach powojennych wiele szykan i upokorzeń ze strony władz. Po 1956 zezwolono mu na prowadzenie świeckiego chóru pielęgniarek przy Szpitalu Miejskim, a także chóru II LO im. M. Konopnickiej, ale nie na długo. Niejednokrotnie "dla dobra zespołu" oddawał (a po kolejnej zmianie politycznej przyjmował na powrót) batutę dyrygenta chóru "Echo". Był wielokrotnym zdobywcą "Złotej batuty". Nawet w podeszłym wieku nie zaprzestał gry na organach; każdej niedzieli po południowej mszy św. odbywał recital gromadzący inowrocławskich melomanów. Począwszy od 1929 do 1969 organizował wielkie koncerty ku czci św. Cecylii (zawsze 22 listopada) z udziałem chórów, solistów-śpiewaków, solistów-instrumentalistów, orkiestry i orga-nów. Były to znaczące wydarzenia kulturalne nie tylko dla parafii, ale i miasta; można więc Ciesielskiego uważać za prekursora Inowrocławskich Festiwali Muzyki Organowej.
Po przejściu na emeryturę związał się z parafią Opatrzności Bożej w Mątwach i brał zastępstwa w innych kościołach, najchętniej powracał do "swoich" organów w kościele Matki Bożej, na których zagrał po raz ostatni 2 VII 1989, pięć dni przed śmiercią. Zmarł 7 VII 1989 w Inowrocławiu, pochowany został na cmentarzu par. św. Mikołaja przy ul. Marulewskiej.
Ciesielski wykształcił kilka pokoleń organistów. Odegrał też znaczącą rolę w integrowaniu środowiska i utrzymaniu więzi zawodowej wśród kolegów muzyków, od swego mistrza Feliksa Nowowiejskiego, aż po kolegę-wirtuoza Feliksa Rączkowskiego. Przez ponad 30 lat był członkiem Komisji Archidiecezjalnej dla spraw Śpiewu, Muzyki i Służby Liturgicznej w Gnieźnie. Za zasługi dla Kościoła odznaczony został przez papieża Pawła VI Złotym Medalem "Bene Merenti" (1976). Słynął z punktualności, a jego hobby stanowiło kolekcjonowanie zegarów i zegarków.
W małżeństwie (od 1933) z Marią Martą z Siemianowskich (zm. 1992) miał cztery córki: Marię, aktorkę Teatru Polskiego w Warszawie, żonę reżysera Witolda Lesiewicza, Jadwigę, mgra pedagogiki, wieloletniego kierownika Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego w Inowrocławiu, Dobromirę, mgra inż. ceramika w Krakowie, Magdalenę, mgra filologii polskiej, kustosza Muzeum Narodowego w Warszawie.
