Imię
Teodor
Nazwisko
Sobieski
Miejsce urodzenia
Bydgoszcz-Fordon
Miejsce śmierci
Poznań
Biografia
Sobieski Teodor (1884-1956), nauczyciel muzyki, dyrygent chórów.
Ur. 9 XI 1884 w Fordonie (dziś dzielnica Bydgoszcz) w rodzinie organisty Jana, absolwenta szkoły muzycznej w Ratyzbonie i Wilhelminy z domu Bartz (Barc). Podstaw muzyki nauczył się od ojca, a w latach 1902-1905 uczęszczał do seminarium nauczycielskiego w Paradyżu, gdzie złożył egzamin I-ego stopnia. Pierwszą swą pracę podjął w Pruścach w powiecie wągrowieckim, a z dniem 1 V 1907 przeniesiony został do Miłosławic w tymże powiecie. W 1910, po złożeniu egzaminu II stopnia, rozpoczął pracę w Strzelnie, skąd po upływie półtora roku przeprowadził się do Inowrocławia, ucząc muzyki w szkole elementarnej. W latach 1915-1917 kontynuował studia w zakresie muzyki kościelnej w Królewskiej Akademii Sztuki w Berlinie, z przerwą w okresie od 4 XII 1915 do 17 VI 1916, kiedy to służył w wojsku niemieckim.
Od l VI 1919 rozpoczął pracę w Państwowym Żeńskim Seminarium Nauczycielskim w Inowrocławiu. Niemal równocześnie zaczął tworzyć chór kościelny przy parafii Najsłodszego Serca Jezusa. Chórem tym kierował do 1924, później dyrygował chórem przy kościele św. Mikołaja oraz, reprezentującym wysoki poziom artystyczny chórem "Szarotka`, którego byt także prezesem. Sobieski prowadził również kursy dla dyrygentów, był nadto dyrygentem okręgowym Wielkopolskiego Związku Kół Śpiewaczych i Związku Chórów Kościelnych. W czerwcu został członkiem zarządu Związku Chórów Kościelnych w Poznaniu. W połowie lat 30-tych władze oświatowe nie zezwoliły mu na dalsze, łączenie pracy w seminarium z dyrygenturą chórów kościelnych. W 1937 wizytator dr J. Eustachiewicz skrytykował sposób w jaki Sobieski prowadził zajęcia szkolne, w efekcie czego przeniesiono go na gorsze stanowisko do gimnazjum J. Kasprowicza (musiał uzupełniać etat w szkole powszechnej). Od późnej jesieni 1939 przebywał w GG (Starachowice i Lublin). W 1945 wrócił do Inowrocławia i przez 3 kolejne lata pracował jako nauczyciel gimnazjum. W 1948 przeszedł na emeryturę i przeniósł się do Poznania, gdzie jeszcze przez 4 lata prowadził chór przy kościele św. Anny.
Zmarł 2 II 1956 w Poznaniu.
W małżeństwie (od 1908) ze Stefanią Krzymińską miał 9 dzieci: Mariana Bazylego (1908-1967), znanego muzykologa, docenta UW, Jana (ur. 1910), Irenę (ur. 1911), Helenę (ur. 1913), Annę (ur. 1918), Sylwestra (ur. 1920), Barbarę (ur. 1922), Aleksandra (1924-1944) i Franciszka (ur. 1928), inżyniera we włocławskiej "Celulozie`, senatora RP w latach 1989-1991.
Sobieski zasłużył się jako popularyzator dzieł chóralnych, wykonując m.in. utwory G. Palestriny, J. S. Bacha, L. van Beethovena, Wacława z Szamotuł, M. Zieleńskiego, B. Pękiela, S. Moniuszki i F. Nowowiejskiego.
źródła: WSB; Liceum Pedagogiczne 1945-1970, s. 30; Wzmianki w "Dzienniku Kujawskim z 13 V 1912, 12 VI 1927, 3 VII 1928, 2 III 1930, 6 I 1931; Archiwum Państwowe Bydgoszcz, Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego w Toruniu, sygn. 6106; USC Inowrocław, Ks. ur. 1928 nr 221. Inowrocławski Słownik Biograficzny Inowrocław 1991 t. II s. 95
