Imię
Zdzisław
Drugie imię
Ignacy
Nazwisko
Jahnke
Miejsce urodzenia
Poznań
Miejsce śmierci
Poznań
Biografia
Jahnke Zdzislaw Ignacy Mirosław (1895-1972), Urodzony 9. II 1895 w Poznaniu. Syn Edwina, skrzypka, i Anny z Radkiewiczów, pianistki. W piątym roku życia u swego ojca rozpoczął naukę gry na z skrzypcach. Kontynuował ją jako uczeń gimnazjum w Berlinie u A. Piecznikowa i dr. E Ertela. Studia wiolinistyczne uzupełniał w latach 1904-1907 w o konserwatorium w Genewie u H. Marteau, a po jego przeniesieniu do Berlina - w tamtejszej akademii muzycznej. W końcu 1908 po debiucie w Filharmonii Warszawskiej, rozpoczął regularną działalność koncertową w kraju i za granicą. Podczas Wielkiej Wojny służył w wojsku niemieckim. W 1919 należał do założycieli Kwartetu Polskiego, *Bydgoksi leksykon Muzyczny podaje daty działalnośc zespołu 1920-1948) działającego do 1950. W skład zespołu wchodzili: Zdzisław Jahnke - I skrzypce, Tadeusz Gonet- II skrzypce, Tadeusz Szulc - altówka, Dezyderiusz Danczowski - wiolonczela. W 1920 został profesorem Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu. Od X 1930 do wybuchu drugiej wojny światowej był dyrektorem tej uczelni. Zdolności organizacyjne Jahnke wpłynęły silnie na rozwój życia muzycznego w Wielkopolsce. Niezależnie od pracy w Poznaniu, zorganizował w 1927 Miejskie Konserwatorium Muzyczne w Bydgoszczy, które rozpoczęło działalność l IX tego roku. Miało ono kształcić nie tylko muzyków zawodowych, lecz również miłośników muzyki. Konserwatorium bydgoskie kierowane przez Jahnke (do 1930) i Zygmunta Lisickiego szybko stało się ośrodkiem zdrowej kultury muzycznej miasta`. Jahnke nie tylko nauczał w Konserwatorium, ale również prowadził w Bydgoszczy audycje muzyczne. W latach 1933-1936 w czasie tych audycji dyrygował orkiestrą bydgoskiego Konserwatorium. Był jednym z wykonawców (skrzypce) na imprezach muzycznych organizowanych przez Collegium Musicum przy Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy. W XII 1939 został wysiedlony z Poznania. Pracował jako tłumacz w różnych miastach Generalnego Gubernatorstwa (Warszawa, Lublin, Ostrowiec w Świętokrzyski, Częstoszowice k. Miechowa). Zaraz po wyzwoleniu wrócił do Poznania i zajął się organizowaniem szkolnictwa muzycznego. Został profesorem i rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (do 1948). W latach 1950-1960 pełnił funkcję dziekana Wydziału Instrumentalnego, od 1949 do X 1960 był kierownikiem Katedry Instrumentów Smyczkowych tej uczelni. W 1965 przeszedł na emeryturę, jednak pracę ze studentami kontynuował do 1972. Już w 1945 organizował koncerty symfoniczne, które stały się zalążkiem Filharmonii Poznańskiej. Czynny był w stowarzyszeniach muzycznych. Zasiadał w jury Międzynarodowego Konkur-su im. H. Wieniawskiego (1952, 1957). W X 1957 obchodził w Poznaniu 50-lecie pracy artystycznej. Był wybitnym pedagogiem. Wykształcił kilku-dziesięciu uczniów. Jako wirtuoz dysponował bo-gatym repertuarem skrzypcowym. Był również au-torem wielu opracowań dzieł literatury skrzypco-wej i kilku publikacji dydaktycznych, które miały wiele wydań. Napisał szereg utworów skrzypcowych i pieśni. Wspólnie z Zygmuntem Sitowskim opublikował podręcznik Literatura skrzypcowa` (1962). Zmarł w Poznaniu 7 VIII 1972 roku. Pochowany został na miejscowym cmentarzu Junikowskim. Odznaczony był Złotą Honorowa Odznaką Poznania, Złotym Krzyżem zasługi , Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty z pianistką Ireną z Raczkowskich, 1° voto Siemiątkowską (ślub 1929), pozostawił córkę Wiesławę. AP-Bydg., Akta Konserwatorium Muzycznego w Bydgoszczy, sygn. 3359, k. 1-3; ŁOZA S. s. 280; WSB, s. 275-276; Encyklopedia muzyki, h i j, s. 400; GOGOL B., Zarys dziejów i działalności Miejskiego Konserwatorium, s. 6, 17, 22, 25, 26; DENISIUK A., Zarys działalności Towarzystwa Muzycznego, s. 41; Miejskie Konserwatorium, passim; Janusz Kutta BSB T IV s. 54 Z. Jahnke, w: BLM red Z. Pruss, KPTK 2004, s. 229.
