Imię
Zbigniew
Nazwisko
Śliwiński
Miejsce urodzenia
Warszawa
Miejsce śmierci
Jędrzejów k. Czarnkowa
Biografia
Śliwiński Zbigniew - pianista, pedagog
W latach 1937-40 uczył się gry na fortepianie prywatnie pod kierunkiem Lecha Miklaszewskiego w Milanówku. W czasie II wojny światowej studiował w zakonspirowanym Konserwatorium Warszawskim w klasie fortepianu Zofii Buckiewiczowej oraz - prywatnie - u Bolesława Woytowicza w Milanówku (1944-45). W 1945 rozpoczął studia pianistyczne w klasie Woytowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, które ukończył dyplomem z odznaczeniem w 1949. W latach 1953-56 odbył studia aspiranckie pod kierunkiem Bolesława Woytowicza w Krakowie.
Występował z niemal wszystkimi orkiestrami symfonicznymi w Polsce, pod batutą takich dyrygentów, jak Andrzej Markowski, Kazimierz Kord, Antoni Wit, Tadeusz Strugała. Grał także recitale, brał udział w koncertach kameralnych ze śpiewaczkami - Ireną Lewińską i Zofią Janukowicz. Dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia (m.in. Koncert F-dur na 3 fortepiany Wolfganga Amadeusa Mozarta, z Jerzym Sulikowskim i Maciejem Szymańskim oraz Barkarola, Nokturny op. 62 i Polonez-Fantazja Fryderyka Chopina).
Zbigniew Śliwiński działalnością pedagogiczną zajmował się od 1941, udzielając w okresie okupacji lekcji gry na fortepianie. Od 1945 pracował w szkołach muzycznych w Milanówku, Katowicach i Chorzowie, jednocześnie prowadząc od 1946 klasę fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. W 1961 przeniósł się na Pomorze, gdzie prowadził wykłady z zakresu gry na fortepianie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej najpierw w Sopocie, a po jej przeniesieniu w 1966, w Gdańsku. Od 1965 pełnił jednocześnie obowiązki kierownika Katedry Fortepianu, a w latach 1982-84 sprawował funkcję prorektora gdańskiej uczelni. W 1982 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Jego absolwentami byli m.in.: Jerzy Sulikowski, Bogdan Czapiewski, Maciej Szymański, Ewa Pobłocka i Katarzyna Popowa-Zydroń. W latach 1982-83 był gościnnym profesorem w Staatliche Hochschule für Musik w Stuttgarcie. Ponadto prowadził kursy mistrzowskie w Berlinie, Brnie, Dusznikach, Stuttgarcie i Volterra we Włoszech. Był jurorem międzynarodowych konkursów pianistycznych - Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1975, 1980, 1995) i Konkursu im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu (1977), a także większości pianistycznych konkursów w Polsce.
Zbigniew Śliwiński został uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1984), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997).
