Imię
Witold
Drugie imię
Stanisław
Nazwisko
Bełza
Miejsce urodzenia
Warszawa
Miejsce śmierci
Bydgoszcz
Tytuł akademicki
dr filozofii
Biografia
Witold Stanisław Bełza ur. 8.05.1886 w Warszawie, zm. 24.02.1955 w Bydgoszczy (pochowany na cmentarzu Nowofarnym przy u. Artyleryjskiej w Bydgoszczy).
Syn Stanisława, adwokata i działacza narodowego i Jadwigi z Kobylańskich. Egzamin dojrzałości złożył w Gimnazjum OO Jezuitów w Chyrowie. Studia humanistyczne odbył na uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 19197 zyskał stopień doktorski, dr filozofii na podstawie rozprawy Wernyhora w poezji słowackiego. W latach 1910-1920 pracował w Ossolineum we Lwowie. W czasie I wojny był (w latach 1914-1917) bibliotekarzem w Muzeum Polskim w Rapperswil w Szwajcarii. Od 1920 związany z Bydgoszczą, były wieloletnim dyrektorem Biblioteki Miejskiej. Prowadził działalność kulturalną.
1.09.1920 objął stanowisko dyrektora Biblioteki Miejskiej w Bydgoszczy. w Latach 1934-1939 naczelnik Wydziału Oświaty i Kultury Zarządu Miejskiego w Bydgoszczy
Z jego inicjatywy powstało w 1923 Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy, którego został sekretarzem. Był jednym z inicjatorów powołania Muzeum Miejskiego. W grudniu 1934 należał do współorganizatorów Rady Artystyczno - Kulturalnej i wchodził w skład jej zarządu. Był inicjatorem postawienia w Bydgoszczy pierwszego w Polsce pomnika Sienkiewicza w 1927 roku. Działał też w Towarzystwie Muzycznym (sekcja kameralna), występował jako prelegent i pianista (23.07.1927 koncert w duecie wraz z Ludwikiem Regamey)
Po zajęciu Bydgoszczy przez Niemców wyjechał we lwowskie i tarnowskie, gdzie pracował jako bibliotekarz i nauczyciel.
Do Bydgoszczy powrócił w 1945 roku i ponownie zajął stanowisko dyrektora książnicy miejskiej. Do lutego 1949 roku pełnił funkcje naczelnika Wydziału Kultury MRN. W latach 1946-1947 był kierownikiem literackim Teatru Miejskiego. Nadzorował powstawaniu sieci bibliotek publicznych, kierował obchodami 600-lecia miasta Bydgoszczy. W grudniu 1947 zorganizował Bibliotekę Lekarską jako filię Biblioteki miejskiej. Wiosną 1951 wyrzucony z mieszkania, pozbawiony funkcji dyrektora bezskutecznie poszukiwał pracy. Zmarł w lutym 1955 roku. Po jego śmierci nie opublikowano ani jednego oficjalnego nekrologu. W 1984 odsłonięto tablice pamiątkowa na ścianie budynku przy Gdańskiej 33, gdzie mieszkał od 1951 roku.
zob. J. Kutta, BSB, t. II , Bydgoszcz1995 s.28
J. Kutta, Bydgoszczanie XX wieku, Instytut Wyd. "Świadectwo", Bydgoszcz 2000. s.15
