Imię
Władysław
Drugie imię
Ignacy
Nazwisko
Wittstock
Miejsce urodzenia
Niemcz
Miejsce śmierci
Bydgoszcz
Biografia
Wittstock Władysław Ignacy (1896-1966), nauczyciel, działacz ruchu śpiewaczego, dyrygent chórów "Dzwon", "Hasło", "Harmonia" w Bydgoszczy. Urodzony 30 VII 1896 w Niemczu pow. bydgoski. Syn Augustyna, urzędnika kolejowego, i Weroniki z Wyrwickich. Szkołę powszechną ukończył w 1910, a seminarium nauczycielskie w Bydgoszczy, z przerwą na służbę w wojsku niemieckim, w 1919. Od l IX 1919 pracował jako nauczyciel w szkołach powszechnych pow. wyrzyskiego: w Czajczu (do 15 XI 1921) i Polanowie (do 31 VII 1927). Z dniem l VIII 1927, na własną prośbę motywowaną chęcią ukończenia wyższych kursów nauczycielskich, został przeniesiony do szkoły św. Jana w Bydgoszczy. Od l VI 1930 do 30 IX 1935 był delegowany do nauczania w polskim szkolnictwie w Niemczech. Kierował w tym czasie 4 klasową szkołą polską w Zakrzewie w pow. złotowskim. Po powrocie do kraju był początkowo nauczycielem w szkole wydziałowej, a po jej likwidacji od 3 IX 1936 ponownie w szkole św. Jana w Bydgoszczy. W październiku 1939, wraz z innymi nauczycielami, został osadzony przez władze niemieckie na okres 3 tygodni w koszarach artyleryjskich. W okresie od marca do sierpnia 1940 pracował jako robotnik drogowy, a od sierpnia 1940 do końca wojny jako pracownik biurowy w fabryce części rowerowych W. Millera. 12 II 1945 zgłosił się do pracy nauczycielskiej, najpierw w szkole J. Kochanowskiego, a od 23 II 1945 ponownie w szkole przy ul. Świętojańskiej. Pracował tu do czasu przejścia na emeryturę w dniu l IX 1957. Później był zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Pracował również w Domu Kultury Dzieci i Młodzieży przy ul. Gdańskiej 65. Wittstock już podczas pracy na terenie powiatu wyrzyskiego aktywnie włączył się do organizowania ruchu śpiewaczego. Był dyrygentem chóru w Polanowie i chóru "Halka" w Wyrzysku oraz organizatorem wyrzysko-nakielskiego okręgu towarzystw śpiewaczych. Po przeniesieniu do Bydgoszczy nie zaprzestał działalności w ruchu śpiewaczym. W latach 1928-1930 był dyrygentem chóru "Dzwon". Także w Zakrzewie włączył się do organizowania ruchu śpiewaczego i innych form oświaty pozaszkolnej. Zasłużył się tu przede wszystkim zorganizowaniem dobrego chóru młodzieży polskiej w Zakrzewię. O jego wysokim poziomie świadczy zdobycie II nagrody na konkursie chórów polonijnych w Warszawie w 1936. Jako okręgowy dyrygent kół śpiewaczych Ziemi Złotowskiej kierował dorocznymi zjazdami towarzystw śpiewaczych, tzw. "Świętami Pieśni". Był autorem, wydanego przez Związek Polaków w Niemczech, śpiewnika polskiej pieśni ludowej, pełniącego funkcję podręcznika śpiewu miejscowej Polonii. Brał także udział w innych formach działalności polskich towarzystw w Złotowskiem. Za swą owocną działalność w Niemczech, na wniosek konsula RP w Pile, został odznaczony w 1937 Srebrnym Krzyżem Zasługi. Po wojnie kontynuował pracę nauczycielską oraz społeczno-kulturalną w bydgoskich towarzystwach śpiewaczych. W latach 1945-1950 i 1954-1961 był dyrygentem chóru "Hasło". Z tym też chórem osiągnął wiele sukcesów artystycznych. Pod jego kierownictwem chór zdobywał laury na szeregu konkursach, awansował do pierwszej kategorii chórów, zajął I miejsce w konkursie z okazji 600 lecia Bydgoszczy (1946) i III miejsce na ogólnopolskim konkursie chórów Związku Zawodowego Kolejarzy (1949). Występował też podczas różnych oficjalnych akademii i przed mikrofonami radia. Rozwiązanie umowy z Wittstockiem ze względów pozaartystycznych wzbudziło niezadowolenie śpiewaków. Od 1946 współpracował także z chórami "Dzwon" i "Harmonia". W latach 1946-1956 pełnił też funkcję dyrektora artystycznego Okręgu Bydgoskiego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. Jego działalność zdobywała uznanie. W 1959 został nagrodzony wojewódzką nagrodą kulturalną I stopnia za dyrygenturę. Był odznaczony szeregiem orderów i odznaczeń: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego, Złotą Odznaką Śpiewaczą z Laurem oraz tytułem "Zasłużonego Obywatela Bydgoszczy".
Zmarł 13 czerwca 1966. Jego żoną była Helena z Tempskich.
Mieli dzieci: Mariana (1925), Mieczysława (1927), Krystynę (1930).
Lit.: Pół wieku z pieśnią chóru "Hasło" Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego 1921-1971; JANISZEWSKA-MINCER B., Kultura w Bydgoszczy (1945-1949), s. 121; 90-lecie społecznego ruchu muzycznego na Ziemi Bydgoskiej, Bydgoszcz 1990, s. 47. Stanisław Błażejewski w: Bydgoski Słownik Biograficzny, KPTK Bydgoszcz 1996 t.III
