OSOBY

Imię

Edmund

Nazwisko

Heza

Miejsce urodzenia

Płosków

Tytuł akademicki

dr

Biografia

 
Edmund Heza (po środku) wraz z żoną Krystyną (po prawej) w towarzystwie dr hab. Elżbiety Szczurko (po lewej)

Edmund Heza urodził się 28.08.1933 roku w miejscowości Płosków. Doktor nauk humanistycznych. W 1962 roku ukończył filologię klasyczną na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. W latach 1963-1982 pracował na UMK . Tytuł doktora uzyskał w 1970 na UMK. Od 1982-1986 pracował w Instytucie Kultury w Warszawie, w latach 1986-1990 w Ministerstwie Kultury i Sztuki w Warszawie. 

W latach 1990-1997 kierownik Pracowni Badań Naukowych (później Pracowni Kultury Muzycznej Pomorza i Kujaw) w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

Zorganizował i koordynował zespół badawczy podejmujący badania kultury muzycznej regionu. Był inicjatorem i kierownikiem naukowym pierwszych konferencji z cyklu " Z badań nad muzyką i kulturą muzyczną regionu". Redaktor prac zbiorowych poświęconych tej tematyce. Obecnie na emeryturze, współpracuje z fundacją "Konsonans".

Szczegóły kariery zawodowej:

Edmund Heza
Ur. 28.08.1933 r. w m. Płosków pow. Sępólno Kr.

Nauka Szkolna i Studia
Ukończenie Szkoły Ogólnokształcącej stopnia licealnego w Górnej Grupie, k. Grudziądza w czerwcu 1952 r.
Uzyskanie świadectwa dojrzałości (nr 167).
W latach 1953-1956 – studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie k. Braniewa. (Świadectwo ukończenia wydane 27.06.1956 r.).
W latach 1957-1962 – studia filologii klasycznej i historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu (indeks nr 9876/H). Egzamin magisterski złożony w 21.11.1962 (dyplom nr 978).

Praca zawodowa
Praca pedagogiczna w liceum
Za zgodą Dziekana Wydziału Humanistycznego w trakcie studiów w okresie 1961-1963 – rozpoczął pracę pedagogiczną jako nauczyciel języka łacińskiego w wymiarze 1/2 etatu w I Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Praca naukowo – dydaktyczna
UMK – Toruń – 1963-1982
W okresie 1963-1982 – zatrudnienie na Wydziale Humanistycznym UMK, jako pracownik naukowo–dydaktyczny w Instytucie Historii i Archiwistyki od stażysty do adiunkta (1970).

Typy prowadzonych zajęć
• Wykłady kursowe z historii starożytnej dla stacjonarnych i zaocznych studentów historii;
• Ćwiczenia z historii starożytnej;
• Konwersatoria z historii starożytnej Grecji;
• Wykłady monograficzne;
• Seminaria magisterskie – w latach 1973-1980 promocję uzyskało 14 magistrów historii.
W dniu 08.03.1970 r. – Obrona pracy doktorskiej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu (dyplom nr 530 wydany 25.01.1971 r.). Doktorat zatwierdzony przez Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego w dniu 16.04.1970 – pismo nr D4-4-1994-10/70.
W okresie 1972-1973 korzystał ze stypendium Rządu Francuskiego. Kilkumiesięczny staż odbył w Paryżu na Sorbonie, w Sekcji VI tego Uniwersytetu.
W Instytucie Historii pełnił funkcje:
• 1973-1975 – Kierownik Studium Zaocznego
• 1979-1980 – Z-ca Kierownika Zakładu Historii Starożytnej IHiA
Dnia 01.10.1976 – Indywidualna Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki III st. za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej.
1979 r. – Senat Uniwersytetu Mikołaja Kopernika przyznaje MEDAL ZA ZASŁUGI DLA ROZWOJU UMK.
1975 r. – Złoty Krzyż Zasługi (nr 2809-75-5).
INSTYTUT KULTURY – Resortowy Instytut Naukowo-Badawczy Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie.
W okresie 01.10.1982-16.11.1986 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Kultury w Warszawie.
Dokonania:
• Zmiany strukturalne i jakościowe w pracy administracji i jednostek badawczych Instytutu;
• Organizacyjne i merytoryczne określenie działalności OŚRODKA INFORMACJI I DOKUMENTACJI INSTYTUTU KULTURY;
• Nadzór nad udziałem strony polskiej w Międzynarodowym Systemie Informacji w Dziedzinie Kultury – INTERINFORMKULTURA;
• Usamodzielnienie w strukturze Instytutu – DZIAŁU WYDAWNICTW oraz inicjowanie działalności wydawniczej IK;
• Organizowanie międzyśrodowiskowych spotkań, konwersatoriów i konferencji naukowych.

MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI
17.11.1986 – 30.09.1990
Z dniem 17.11.1986 powołany przez Prof. Aleksandra Krawczyka, Ministra Kultury i Sztuki na stanowisko Dyrektora Zarządu Szkół Artystycznych w MKiS.
W wyniku reorganizacji Ministerstwa Kultury i Sztuki i ujednolicenia struktury departamentowej – z dniem 1.02.1988 r. powołany na stanowisko Dyrektora Departamentu Kształcenia Artystycznego w MKiS.
Zakres zadań stałych:
• Organizacja pracy Departamentu i nadzór nad pracownikami;
• Nadzór nad uczelniami artystycznymi wszystkich typów: muzycznymi, plastycznymi, teatralnymi, filmowymi;
• Nadzór nad szkołami artystycznymi wszystkich typów i stopni;
• Nadzór nad innymi szkołami zawodowymi, dla których Minister Kultury i Sztuki jest organem wiodącym;
• Nadzór nad jednostkami specjalistycznymi pedagogicznie i merytorycznie podlegającymi Ministrowi Kultury i Sztuki;
• Współpraca w zakresie oceny i awansowania kadr pedagogicznych uczelni artystycznych z Radą Wyższego Szkolnictwa Artystycznego;
• Bieżące współdziałanie i kontakty z odpowiednimi jednostkami z resortów Oświaty oraz Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Specjalne zadania zlecone przez Ministra:
• Powołany na przewodniczącego Międzyuczelnianego Zespołu do opracowania PROGRAMU ROZWOJU WYŻSZEGO SZKOLNICTWA ARTYSTYCZNEGO DO 2000 ROKU.
• Z datą 21.02.1989 powołany do składu ZESPOŁU DO SPRAW USTAWY O SZKOLNICTWIE WYŻSZYM. Pełnomocnictwo Ministra Kultury i Sztuki Aleksandra Krawczuka do pracy w składzie SEJMOWEJ KOMISJI DO SPRAW W/W USTAWY oraz prezentowania na tym form propozycji zapisów dotyczących wyższego szkolnictwa artystycznego. USTAWA przyjęta przez Sejm 12.09.1990 r. ogłoszona w „Dzienniku Ustaw” nr 65 (1990) poz. 385 i 386.
• Powołany do składu MIĘDZYRESORTOWEGO ZESPOŁU EKSPERTÓW DO SPRAW KSZTAŁCENIA, DOKSZTAŁCANIA I DOSKONALENIA NAUCZYCIELA, działającego przy Ministrze Edukacji Narodowej.
• Powołany na CZŁONKA RADY NAUKOWEJ INSTYTUTU KULTURY – na okres od 11.03.1985 – 10.03.1991.
• 17.07.1985 – Rada Państwa nadaje KRZYŻ KAWALERSKI ORDERU ODRODZENIA POLSKI
• 31.08.1989 r. Minister Kultury i Sztuki Aleksander Krawczuk przyznaje tytuł ZASŁUŻONY DZIAŁACZ KULTURY (leg. Nr 1734-08-89).

AKADEMIA MUZYCZNA W BYDGOSZCZY
1.10.1990 – 30.09.1997
Powrót na uczelnię wyższą w charakterze nauczyciela akademickiego.
Z dniem 1.10.1990 r. na zasadzie porozumienia stron przejście z Ministerstwa Kultury i Sztuki do Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Umowa o pracę na stanowisku adiunkta w wymiarze pełnego etatu na Wydziale Teorii Muzyki i Kompozycji.
Zakres zadań:
• Zajęcia dydaktyczne - wykłady w wymiarze 60 godz. dla studentów stacjonarnych i zaocznych wszystkich wydziałów Akademii. Nazwa przedmiotu: HISTORIA KULTURY.
• W okresie 16.10.1990 – 30.09.1997 – kierowanie Pracownią Badań Naukowych z 2 pracownikami naukowo-badawczymi i 1 naukowo-technicznym.
• Od 1.02.1991 r. – przewodniczenie zespołowi badawczemu w pracach nad projektem „Muzyka i życie muzyczne na Pomorzu i Kujawach”.

W zakresie obowiązków:
 Organizowanie działalności Zespołu i koordynowanie prac;
 Zbieranie i opracowywanie wespół z zatrudnionymi z Pracowni osobami – dokumentacji związanej z przyjętym przez zespół zakresem badań;
 Organizowanie sesji naukowych, ukazujących dorobek członków zespołu jak również związanych z tematyką badań wydziału Teorii i Kompozycji;
 W dniu 5.02.1992 z inicjatywy Pracowni powołano Wydawnictwo Akademii Muzycznej pod nazwą „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy”;
 Z dniem 5.02.1992 r. zaczyna funkcjonować Rada Redakcyjna tego Wydawnictwa w składzie prof. Fr. Woźniak, dr. E. Heza i dr A. Nowak (do 30.09.1997). Funkcję Redaktora Naczelnego w okresie 1.02.1992 – 31.12.1995 pełni dr Edmund Heza.
Uzyskano wpis do Rejestru Wydawnictw Naukowych – ISSN 1930 – 2708: ISBN 83-900496.
W okresie do 1997 r. krystalizowały się następujące serie wydawnicze:
• Seria: „Z badań nad Muzyką i życiem muzycznym Pomorza i Kujaw”- zob. „Zeszyty” nr 1, nr 9.
• Seria: „Kompozytorzy” zob. „Zeszyty” nr 2 (O. Messiaen), nr 3 (J. S. Bach), nr 5 (K. Szymanowski), nr 6 (M. Ravel), nr 7 (F. Liszt).
• Seria: Sesje naukowe na wybrane tematy zob. „Zeszyty” nr 4, nr 8. Dwie wymienione wyżej serie wiążą się z działalnością merytoryczną Wydziału Teorii i Kompozycji. Pracownia Badań zabezpieczała edycję materiałów z odbytych konferencji.
• Seria: BIDGOSTIANA, w ramach których publikowane prace monograficzne, w tym: Anna Nowak, Pomorska Orkiestra Symfoniczna 1946-1952. Idea Urzeczywistniona. Wydawnictwo AM, Bydgoszcz 1994.
Alicja Weber, Z dziejów Opery w Bydgoszczy 1956-1994. Wydawnictwo AM, Bydgoszcz 1996.
• Seria: STUDIA I DYSERTACJE zob. Anna Nowak, Współczesny Koncert Polski, Wydawnictwo AM, Bydgoszcz 1997.

W dniu 23.04.2010 r. – powołanie do składu Rady Nadzorczej Fundacji KONSONANS (KRS 0000354926) powołanej do prowadzenia działalności „na rzecz szeroko pojętej pomocy materialnej i niematerialnej Akademii Muzycznej”.

Spis opublikowanych prac
I. Publikacje z okresu studiów:
1. Antyk w poezji polskiej – „Młoda Myśl” – Studencki Kwartalnik Kół Naukowych UMK, R. II, nr 1-2 (1959), s. 24-40.
2. M. Porcius Cato – „Młoda Myśl”, R. II, nr 4-5 (1959), s. 20-29.
3. Recenzja: Nowa monografia o Ciceronie: K. Kumaniecki, Ciceron i jego współcześni, „Młoda Myśl”, R. II, nr 4, s. 30-32.
4. Studencka Kronika Naukowa – „Młoda Myśl”, R. II, nr 4-5 (1959), s. 60-63.
5. Studencka Kronika Naukowa – „Młoda Myśl”, R. III, nr 1/6 (1960), s. 111-116.
6. Studencka Kronika Naukowa – Studencki Zjazd Milenialny (Poznań 10-13 marzec 1960 R.) „Młoda Myśl”, R. III, nr 1/6 (1960), s. 101-108.
7. Przyczyny spadku sprawności nauczania – „Refleksy” – pismo studentów UMK, nr 1 (52), 1960, R. IX, s. 6-7.

II. Publikacje naukowe:
1. Le citoyen et la polis. L’attitude exemplarie d’un citoyen d’Athènes du IVe siècle aw. n.e. et les besoins financières de l’Etat. – “Zeszyty Naukowe Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu – Nauki Humanistyczne i Społeczne”, Zeszyt 32 – Historia IV (1969), s. 5-20.
2. Kryzys arystokratycznego pojęcia aretè. Z badań nad historią myśli greckiej. „Etyka” 10 (1972), s. 61-85. Streszczenie w języku rosyjskim i angielskim.
2a. Obywatele a państwo w Atenach IV wieku p.n.e. w świetle badań nad terminologią etyczną. (rozprawa doktorska), UMK Toruń 1969, 251 stron.
3. Społeczno–gospodarcze podstawy kryzysu arystokratycznego pojęcia aretè
w Atenach w IV wieku p.n.e. – „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu M. Kopernika
w Toruniu – Nauki Humanistyczne i Społeczne, Zeszyt 49 – Socjologia I (1972),
s. 89-108. Streszczenie w języku francuskim i angielskim.
4. Społeczno–polityczne tło mowy Lizjasza „W sprawie majątku po Arystofanesie”, „Acta Universitatis Nicolai Copernici” – Historia IX – Nauki Humanistyczne
i Społeczne”, Zeszyt 58 (1973), s. 19-30. Streszczenie w języku francuskim.
5. Ruse de guerre – traite caractèristique d’une tactique nouvelle dans l’oeuwre de Thucydide – “Eos” LXII (1974), s. 227 – 244.
6. Le sort rèservè aux prisonniers faits dans la Guerre du Peloponèse selon Thucydide – Wissenschaftliche Zeitschrift der Uniwersität Rostock”, Jahrg. XXIII (1974), Gesellschafts und Sprachwissenschaftlische Reihe, Heft 3, s. 209-215. Streszczenie w jez. rosyjskim i angielskim.
7. Eksterminacja jeńców i ludności cywilnej w czasie wojny pelenopeskiej w świetle dzieła Tuhidydesa – „Acta Universitatis Nicolai Copernici” – Nauki Humanistyczne
i Społeczne, Historia X, Zeszyt 67 (1975), s. 5-20. Streszczenie w jęz. niemieckim.
8. Podstęp w walce (Od Homera do Tuhidydesa) – „Etyka” 14 (1975), s. 229-254. Streszczenie w języku rosyjskim i angielskim.
9. Mit – geneza, formy, funkcje – „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej
w Bydgoszczy”, Nr 4 (1993), s. 93-125.
10. Tendencje artystyczne Młodej Polski – „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej
w Bydgoszczy”, Nr 5 (1993), s. 5-22.

III. Artykuły popularno–naukowe:
1. Grecka poezja nagrobkowa – „Filomata” 198 (1966), s. 394-402.
2. Za co Ateńczycy chwalili zmarłych – „Mówią Wieki” XII (1966), s. 12-16.

IV. Recenzje i noty bibliograficzne:
1. K. Kumaniecki, Ciceron i jego współcześni, Warszawa 1959 – w „Młoda Myśl”,
nr 4(5), (1959), s. 30-32.
2. C. M. Bowra, Periclean Athens, London 1971 – „Eos” LXII (1974), s. 171-173.
3. Stefan Parnicki – Pudełko, Olimpia I Olimpiady, Poznań 1964 – w “Mówią Wieki” VII (1965), s. 57.
4. Jan Chadwick, Odczytanie pisma linearnego B, Warszawa 1964 – w „Mówią Wieki” VII (1965), s. 39.
5. Jerzy Łanowski, Szlakiem siedmiu cudów Starożytności, Warszawa 1964 – w „Mówią Wieki” I (1965), s. 37.
6. Lionel Casson, Starożytni żeglarze basenu Morza Śródziemnego, Warszawa 1965 –
w „Mówią Wieki” III (1966), s. 38.
7. M. J. Finley, Grecy, Warszawa 1965 – „Mówią Wieki” IV (1966), s. 38.
8. Jacques Heurgon, Życie codzienne Etrusków, Warszawa 1966 – w „Mówią Wieki” XII (1966), s. 37.

V. Publikacje prasowe:
1. Funkcje wychowawcze szkoły wyższej: cz. 1 w „Gazeta Pomorska” R. XX, nr 213 (6233), 7/8 września 1968, cz. 2 „Gazeta Pomorska”, R. XX, nr 219 (6239), 14/15 września 1968.
2. Studenci i wychowanie – „Pomorze”, R. XV, nr 5 (299), 1-15 marca 1969.
3. Walory obowiązującego systemu kwalifikacji kandydatów na studia, „Gazeta Pomorska” R. XXI, nr 114 (6443), 15 maja 1969.
4. Suma studenckich doświadczeń, „Gazeta Pomorska”, R. XXI, nr 276 (6605),
20 listopada 1969.
5. W „batalii o indeks”, „Gazeta Pomorska”, R. XXII, nr 146 (6783), 25 czerwca 1970.
6. „Złoty Kopernik” dla najlepszego studenta, „Nowości”, nr 265/877, 11 listopada 1970.
7. Obecność aktywna i odpowiedzialna (dyskusja redakcyjna), „Gazeta Pomorska”,
R. 11/12 września 1976.
8. Świadome współuczestnictwo, „Gazeta Pomorska”, nr 124 (8892), 2 czerwca 1977.
9. Wystąpienie na inaugurację roku akademickiego z UMK 1977/1978, „Biuletyn Informacyjny UMK w Toruniu, R. 1977, s. 22-26.
10. Spójność systemu edukacji, „Nowości”, 5 stycznia 1978.
11. Chodzi o to, co pozostaje w człowieku (dyskusja redakcyjna), „Gazeta Pomorska”
31 maja 1979.
12. XXXV – lecie Uniwersytetu M. Kopernika, „Głos Uczelni” – Wydawnictwo UMK,
nr 12-13, Toruń 1980, s. 17-20.
13. Nigdy nie robiłem niczego połowicznie. Wywiad udzielony dla „Nowości”,
3-5 lipca 1981.

VI. Opracowania informacyjne:
1. Informator o Justynie Krzetury w Warszawie (wspólnie z Zinaidą Jarmoszuk) Warszawa 1985, 31 stron.
2. Informator o Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy (wspólnie z Aleksandrą Kłaput) Bydgoszcz 1992, 32 strony.
3. Feliks Nowowiejski für Musik in Bydgoszcz - Grundris der Geschichte und Tätigkeit, Bydgoszcz, 1991, 10 stron.
4. Kształcenie kadr dla muzyki, instytucji kulturalnych i szkolnictwa muzycznego – opracowanie na konferencję pt. „szkolnictwo wyższe i kadry kwalifikowane w województwach: bydgoskim, toruńskim i włocławskim” – Bydgoszcz, 24 listopada 1993 r.