Nazwa
Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne (Bromberger Konservatorium der Musik)
Adres
Bülowstraße 6, Wollmarkt 7
Bydgoszcz
Data powstania
1904-10-04
Data zakończenia
1944
Opis
Założone w 1904 jako Bromberger Konserwatorium der Musik po I wojnie światowej przemianowane na Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne (1920). Założone 16 X 1904 roku przez Arnolda Schattschneidera i Wilhelma Winterfelda.Do nowej pierwszej tego rodzaju szkoły w Bydgoszczy zgłosiło się od razu ok. 70 uczniów. Początkowo Konkserwatorium mieściło się przy ul. Gdańskiej 158 następnie wraz z rozwojem szkoły przeniesiono ją 6 X 1906 na ul Mickiewicza (Bülowstraße) 6 (obecnie 9), gdzie szkoła miała miejsce na sale lekcyjne, salę popisową i bibliotekę. W latach 1922-1923 dlaszy rozwój szkoły spowodował dalsze rozszerzanie jaj bazy lokalowej o budynki przy ul. Chwytowo 7. Ostatnia sidzibą Konserwatorium były budynki przy Gdanskiej 54 oraz Śniadeckich 8. Powrót Bydgoszczy do Macierzy spowodował znaczny odpływ ludności niemieckiej, także dotychczasowych uczniów i pedagogów uczących w konserwatorium. Liczba uczniów spadła wówczas z 280 do 50 osób. Konieczne stało się nawet okresowe zatrudnienie polskich nauczycieli. Zdecydowano się również na przyjmo-wanie uczniów Polaków. Początkowo szkoła prze-żywała także poważne trudności finansowe, zwią-zane z inflacją. W 1929 konserwatorium obchodziło 25-lecie swego istnienia. Z tej okazji zorganizowa-no uroczysty publiczny koncert. Przez 25 lat do szkoły uczęszczało ponad 8 tys. uczniów. Większość z nich (45%) kształciła się w klasach gry na forte-pianie. Powodzeniem cieszyła się również nauka gry na skrzypcach (38%). Mniejsze zainteresowa-nie miała nauka śpiewu solowego (8%) i pozostałe dziedziny muzyczne - razem 12%. Stałą i popu-larną formą działalności szkoły były koncerty i popisy uczniów. Skupiały one uwagę społeczności niemieckiej zamieszkującej w Bydgoszczy. Szkoła posiadała dwie filie, jedną w Bydgoszczy przy Wełnianym Rynku 7 (Wollmarkt), przeniesioną następnie na ul. Św. Trójcy 12 (Berliner Str.), drugą zaś w Koronowie. Konserwatorium rozwijało także współpracę z polskim Miejskim Konserwatorium Muzycznym, utworzo-nym w 1927 i kierowanym przez Zdzisława Jahnke. Od 1909 przy konserwatorium działała orkiestra kameral-na złożona z pedagogów szkoły. Jej koncerty cieszyły się popularnością i skupiały zainteresowanie 700 słuchaczy-abonentów. Winterfeld był jej kierownikiem. Szkoł była prywatna ale posiadała prawa publiczne, zatwierdzone przez niemieckie (od początku istnienia) i poskie (od 14.II 1933) władze oświatowe. Konserwatorium miało trójstopniwą strukturę, obejmującą kurs wyższy czyli faktycznie posiadało charakter akademicki. Dyplom jego ukończenia był honorowany już po II wojnie, zarówno przez władze polskie, jak i niemieckie, jako dowód ukończenia wyższych studiów zawodowych. Dyrektorem szkoły do 1912 był Arnold Schattschneider, potem Wilhelm Winterfelda. W czasie I wojny gdy Winterfelda i wielu jego współpracowników powołano do wojska, konserwatorium prowadziło skromniejszą działalność dzięki Dr Born, który w tym czasie administrował jej funkcjonowanie. 5 III 1919 Wintefeld, po powrocie z wojny ponownie objął dyrkcję konserwatorium i prowadził ją nieprzerwanie do 1943 roku czyli do śmierci. KSZTAŁCENIE W szkole Winterfelda kształcenie odbywało się na poziomie niższym, średnim i wyższym, z poprzedzającym, rocznym kursem elementarnym dla kandydatów na szkrzypce i fortepian. Nauczanie na każdym z poziomów przwidziane bylo przez trzy lata ale istniała możliwość promowania uczniów na wyższe kursy niazależnie od czasu nauki. aukę prowadzono w kilku oddziałach: Oddział I - śpiewu solowego Oddział II - instrumentalny o specjalnościach : fortepian, instrumenty smyczkowe, organy, instrumenty dęte (uruchomione pod koniec lat 30.) Oddział III - teorii głównej Oddział IV - pedagogiczny dla nauczycieli muzyki Oprócz przedmiotu głównego zakres nauczania obejmował również przedmioty teoretyczne i uzupełniające np. nauka harmonii, formy muzyczne, muzyka kameralna, gra orkiestrowa. Szkoła prowadziła szeroką dizałalność koncertową, niezwykle różnorodna pod względem programowym: popisy, koncerty, koncerty kameralne, symfoniczn, oratoryjnne i chóralne. Koncerty odbywąły się w Teatrze Miejskim, Resursie kupieckiej, Strzelnicy. Koncerty organizowano dla polskiej i niemieckiej publiczności, uwzględniały repertuar polski. Konserwatorium współdziałało z Towarzystwem Muzycznym, Związkiem Nauczycieli Muzyki i Śpiewu, Orkiestrą 62 Pułku Piechoty. W czasie II wojny konserwatorium podupadło z powodu dużej konkurencji nowego wyłącznie niemieckiego konserwatorium utworzonego w 1941. Po śmierci Winterfelda (1944) szkołą jeszcze przez ktrótki czas zarządzali dwaj polscy nauczyciele Lucjan Matuszek i Feliks Małecki, pełniący w zasadzie funkcje jej likwidatorów. Po II wojnie dyplom ukończenia konserwatorium Winterfelda traktowano na równi z dyplomami akademickimi. Po zlikwidowaniu szkoły majątek materiałny przejęły inne bydgoskie instytucje muzyczne. por. B. Gogol-Drożniakewicz, Mniejszość niemiecka i jej wpływy na życie muzyczne Bydgoszcz w latach 1920-1939, w ZN 11 AM Bydgoszcz 1998. por V. Przech, Bydgoskie Szkoły Muzyczne w latach 1920-1939, w ZN 1, AM Bydgoszcz 1992. Pracownicy Bromberger Konservatorium der Musik wg Adreßbuch Bydgoszcz 1911 Dyrektor A. Schattschneider - śpiew solowy, dyrygentura, kształcenie słuchu, gra zespołowa, organy W. v Winterfeld - skrzypce, fortepian, altówka, gra zespołowa, ćwiczenia orkiestrowe,teoria Karl Zyma- skrzypce, altówka, fortepian, gra zespolowa Camillo Schuster - fortepian, historia muyzki, teoria Hugo Andreae - wiolonczela, fortepia, gra zespołowa, Otto Niehuss - organy, fortepian, instrumenty dęte Mlle. Ernestine Boucher - skrzypce, fortepian, gra zespołowa Franz Berlt - fortepian, oragny, instrumenty dęte Hans Lützenkirchen (Oberregisser) gra dramatyczna
