Imię
Roman
Nazwisko
Suchecki
Miejsce urodzenia
Lipsk (Niemcy)
Miejsce śmierci
Gdańsk
Tytuł akademicki
prof.
Biografia
Roman Suchecki, wiolonczelista-solista, kameralista i pedagog, urodził się w 1933 roku w Lipsku, w Niemczech. Studiował u Zdzisławy Wojciechowskiej w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Bydgoszczy i w klasie wiolonczeli profesora Kazimierza Wiłkomirskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie, gdzie uzyskał dyplom w 1958 roku. Dwukrotnie odbywał studia uzupełniające w Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie: w 1960 roku w klasie Mścisława Rostropowicza, w 1964 roku u Sergiusza Szyryńskiego. Na rozwój artystyczny Romana Sucheckiego istotny wpływ wywarł wczesny i wielostronny udział w życiu muzycznym. Od 1947 pracował jako muzyk w orkiestrach symfonicznych Bydgoszczy (dyr. Arnold Rezler), od 1953 pełnił obowiązki koncertmistrza wiolonczel w orkiestrach operowych i filharmonicznych Poznania oraz Gdańska. Działalność koncertową prowadził nieprzerwanie od 1951 do 1983. Jako solista wystąpił z wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi w Polsce. Był współwykonawcą koncertów kameralnych oraz recitali. Dokonał około 140 prawykonań dzieł kompozytorów polskich i zagranicznych. Jest autorem monografii Wiolonczela od A do Z, szeregu artykułów oraz transkrypcji i opracowań utworów muzycznych. Juror polskich i międzynarodowych konkursów muzycznych. Pracę pedagogiczną rozpoczął w 1956 roku w PWSM w Sopocie (obecnie Akademia Muzyczna w Gdańsku), gdzie naucza do chwili obecnej (w jego klasie studiował Roman Jabłoński). W macierzystej uczelni przechodził przez kolejne stopnie i stanowiska: 1968-1972 - prodziekan Wydziału Instrumentalnego, od 1969 - kierownik Katedry Instrumentów Smyczkowych i Kameralistyki, 1972-1975 - prorektor, 1983 - profesor, 1987-1993 - rektor Akademii Muzycznej w Gdańsku. Roman Suchecki był pierwszym rektorem nowoutworzonej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy. Powołany na to stanowisko 1. lutego 1980, w latach 1981-1987 piastował godność rektora z nadania społeczności akademickiej. Od 1982 był kierownikiem Katedry Instrumentów Smyczkowych i Kameralistyki. Jako rektor realizował zadanie budowania struktur organizacyjnych i kadry pedagogicznej bydgoskiej Uczelni, a także rozbudowy jej bazy materialnej.
Zmarł 10 stycznia 2003 roku w Gdańsku.
